Τράπεζες, χρήματα, χρεοκοπία, δημόσιο χρέος, Ελλάδα
Τα στοιχεία άλλο μαρτυρούν. Στο διάστημα 1922-1932 παρουσιάζεται στην Ελλάδα τεράστια εισβολή ξένων κεφαλαίων, σχεδόν διπλάσια απ' αυτήν που είχαμε την εποχή του Τρικούπη.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας έφτανε τα 1.022 εκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα.
Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά, το 1,7% γερμανικά και το 1,65% ιταλικά.
Επίσης, ένα ποσό 108 εκατομμυρίων δολαρίων (περίπου το 20% του συνολικού εξωτερικού χρέους) ήταν χρεόγραφα, οι κάτοχοι των οποίων ζούσαν στην Ελλάδα.
Πώς εξηγείται αυτή η έκρηξη δανεισμού; Προ του 1922 είχαμε τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ουκρανική εκστρατεία με στόχο τη συντριβή της Οκτωβριανής Επανάστασης, στη μικρασιατική εκστρατεία που κατέληξε σε καταστροφή, με στόχο να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων στη Μέση Ανατολή και στις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.
Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να φτάσει στην πλήρη εξαθλίωση, με εκατομμύρια πεινασμένους, ανάπηρους και πρόσφυγες. Εκεί ακριβώς οικοδομήθηκαν οι προϋποθέσεις της εκτόξευσης του χρέους και η χρεοκοπία του 1932. Η χρεοκοπία του ’32 οδήγησε στη μεταξική δικτατορία.
Αντί επιλόγου
Το χρέος και οι χρεοκοπίες στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική Ιστορία στοίχισαν πάντοτε πανάκριβα στον ελληνικό λαό. Απομύζησαν τον πλούτο που παρήγε.
Οδήγησαν στη λεηλασία του φυσικού πλούτου της χώρας, στην εκμετάλλευση προς όφελος των δανειστών όλων των πλεονεκτημάτων της. Εφεραν πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες.
Παρ' όλα αυτά η χώρα συνέχισε να δανείζεται αδιαλείπτως και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα να φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Οι αιτίες ήταν ίδιες, όπως και στο παρελθόν.
Η ιστορία του χρέους και των χρεοκοπιών φανερώνει πως ουδέποτε οι δανειστές μπόρεσαν να εξευμενιστούν, να συνετιστούν ή να υπολογίσουν τις τραγωδίες του ελληνικού λαού.
Μέθοδος συνεννόησης μαζί τους ή εξευμενισμού τους δεν υπάρχει. Η Ιστορία φανερώνει πως η σχέση με τους δανειστές ήταν πάντοτε αυστηρώς διλημματική: ή υποταγή σ’ αυτούς και στα συμφέροντά τους ή σύγκρουση.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο ίδιο σταυροδρόμι. Ή θα υποταχθεί μετατρέποντας τον λαό της σε υποζύγιο των δανειστών ή θα συγκρουστεί μαζί τους με όποιο κόστος. Ο ραγιαδισμός, πάντως, ουδέποτε έφερε θετικό αποτέλεσμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Διαιώνιση της εξάρτησης μέσα από τα δάνειαΗ έκρηξη του δανεισμού
Μισό αιώνα το ταμείο στα χέρια των ξένων
Η απαρχή της οικονομικής υποτέλειας της νεότερης Ελλάδας στους ξένους
Οι δανειστές δεν έχασαν
Διαιώνιση της εξάρτησης μέσα από τα δάνεια
Οι διαπραγματευτές των δανείων ήταν… αθώοι
Η Ελλάδα με τη θηλιά των τοκογλύφων από το 1821
________
