......................................................................... Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση

..........................Εγερτήριο κατά του μνημονίου... και της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας…
"Άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια,δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας, αλλά ούτε και της ασφάλειας" - Αριστοτέλης




Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Έκκληση για βοήθεια! από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού

sos_1
Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού:
Βοηθήστε μας να διαδοθεί αυτό το μήνυμα, ακόμα και εσείς οι ίδιοι να μην μπορείτε να βοηθήσετε, κάποιος που γνωρίζετε σίγουρα μπορεί!
Κάνουμε έκκληση, εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Νοητικά Υστερούντων Ατόμων «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ». Στο συγκεκριμένο οικοτροφείο – που δημιούργησαν οι ίδιοι οι γονείς των ανθρώπων που στεγάζονται εκεί – βρίσκουν θαλπωρή 52 ΑΜΕΑ συνάνθρωποι μας με σοβαρή νοητική υστέρηση (χαμηλότερη του 30% και με προβλήματα όπως αυτισμός, σύνδρομο down και πολλαπλές αναπηρίες). Δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει στην σοβαρή καθυστέρηση της καταβολής των νοσηλίων από τον ΕΟΠΥΥ προς το οικοτροφείο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλυφθούν βασικές ανάγκες όπως το κόστος αγοράς για πάνες ακράτειας. Οι συνολικές ανάγκες κάθε μήνα είναι περίπου 5,000 τεμάχια μεγέθους XL, και το κόστος υπολογίζεται περίπου στα 2,500 ευρώ. Ο Σύλλογος, που έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήραδεν ζητάει χρήματα αλλά τις ίδιες τις πάνες .
Όποιος θέλει να βοηθήσει τον παρακαλούμε να έρθει σε απευθείας επαφή με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Νοητικά Υστερούντων Ατόμων «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ»:

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:
Πρότυπο Ειδικό Οικοτροφείο
«Οι Αγιοι Ανάργυροι»
Αγ. Αναργύρων 1
Κάντζα Παλλήνης – 153 51
Αθήνα

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
E-mail: info@ag-anargyroi.gr
http://www.ag-anargyroi.gr/
Τηλ: 210-6667-180
Κινητό: 6945-269-789 (κα. Ελευθερία Ζερβάκη)
Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού λειτουργεί, με την βοήθεια και στήριξη του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, από τον Δεκέμβριο του 2011 και μέχρι σήμερα, μέσα σε 4 χρόνια, έχει δεχτεί πάνω από 47,000 περιστατικά, από όλη την Αττική (ακόμα και την επαρχία). Λειτουργεί εξ ολοκλήρου με την βοήθεια που προσφέρει ο κόσμος και οι 300 εθελοντές του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Θέλουμε να τονίσουμε ότι το ιατρείο μας δεν δέχεται σε καμία περίπτωση χρηματικές δωρεές, παρά μόνο σε είδος και υπηρεσίες, τις οποίες με την σειρά του τις προσφέρει στους ασθενείς που έχουν ανάγκη. Οι πολίτες που ζητάνε την βοήθεια μας προέρχονται από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες και είναι ανασφάλιστοι ή/και άποροι ή/και άνεργοι.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-9631-950 στις ώρες λειτουργίας του ΜΚΙΕ
(ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΠΕΜΠΤΗ 10:00-20:00)
(ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10:00-19:00)
(ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-14:00)
email mkiellinikou@gmail.com
Την ιστοσελίδα μας θα την βρείτε εδώ www.mkiellinikou.org
Ημερομηνία έκκλησης 08/12/2015

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Πρόστιμα 5.000 για... μοσχολίβανο και καρβουνάκια


24/11/2015,
Όπως φαίνεται, το κράτος και οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί, όταν θέλουν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή-φοροκλοπή στον ιδιωτικό τομέα, τσακίζουν "κόκκαλα". Αποδεικνύουν στην πράξη πώς ακριβώς οι πολιτικοί προϊστάμενοι των ελεγκτικών μηχανισμών χτυπούν στη ρίζα του το «ασύδοτο, κομπραδόρικο και διαπλεκόμενο» μεγάλο κεφάλαιο.

Αστυνομικά όργανα πέριξ του Αγίου Μηνά εντόπισαν 67χρονη να πουλάει καρβουνάκια θυμιάματος και μοσχολίβανο χωρίς να κατέχει την απαιτούμενη άδεια πώλησης.
Σύνολο κατασχεθέντων: 37 τεμάχια καρβουνάκια και 10 τεμάχια μοσχολίβανο, όπως αναφέρει και η σχετική έκθεση βεβαίωσης παράβασης. Κατόπιν τούτου, και αφού συντάχθηκε και σχετικό πρωτόκολλο κατάσχεσης-καταστροφής (δηλαδή ολόκληρη χαρτούρα, εργατοώρες για κοτζάμ αρχιφύλακα, που και αυτός προφανώς τι να έκανε, αφού εκλήθη για να παρέμβει;), στην 67χρονη επιβλήθηκε για τα καρβουνάκια και το μοσχολίβανο και διοικητικό πρόστιμο ύψους 5 χιλιάδων ευρώ!
Είδες το κράτος όταν θέλει, και αστυνομικό παρέχει και το παράνομο εμπόριο εντοπίζει και πρόστιμο κόβει και το "μαύρο χρήμα" κατατροπώνει.

Γιώργος Σαχίνης


ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ : Στο έλεος της φτώχειας το 36,7% των παιδιών στην Ελλάδα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ : Στο έλεος της φτώχειας το 36,7% των παιδιών στην Ε...:      ΚΟΙΝΩΝΙΑ     Σ υγκλονιστικά είναι τα στοιχεία της ΕΕ για τα παιδιά, αφού ένα στα τέσσερα αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας κ...


Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Αποικία ή Δημοκρατία; Πολιτικός αγώνας για να μην σβήσει η χώρα

Εκδήλωση του Δρόμου της Αριστεράς 

– Τετάρτη 25 Νοεμβρίου

Εκδήλωση του Δρόμου της Αριστεράς – Τετάρτη 25 Νοεμβρίου

Ομιλητές:
Γιώργος Κασιμάτης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μιχάλης Σιάχος , Διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς


Θα παρέμβουν μέλη κοινωνικών κινημάτων.
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου στις 7.00 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Διοργάνωση: Δρόμος της Αριστεράς

- δείτε και στο: http://www.e-dromos.gr/ekdhlosh-toy-dromou-8essalonikh/#sthash.9PmZRl5p.dpuf

Μοιραίοι και άβουλοι

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Μοιραίοι και άβουλοι – Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί
EDITORIAL
Δημοσίευση: Φύλλο 287 - 21/11/2015

Καθώς η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή των υπεσχημένων, ένας υπόκωφος βόμβος αρχίζει να καταλαμβάνει τη χώρα. Αργά αλλά σταθερά ο λαός ξυπνά από το λήθαργο. Συνειδητοποιεί την επερχόμενη καταστροφή και η οργή δυναμώνει.
Όπως οι προηγούμενες μνημονιακές πλειοψηφίες, έτσι κι αυτή, άρχισε ήδη να μετράει τη φθορά της σε νούμερα. Η Βουλή πήρε την απαιτούμενη κι αυτή την εβδομάδα δόση της από προαπαιτούμενα, είχε όμως κόστος. Το κοντέρ μετράει 153.
Όλα αυτά καλύπτονται προσώρας από μια κρούστα φαρσοκωμωδίας που αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο. Όμως όσοι είναι μιας κάποιας ηλικίας θα θυμούνται πως μέτρο της φθοράς της χούντας ήταν τα λαϊκά ανέκδοτα. Το ίδιο συνέβη και με τις πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις. Το ίδιο αρχίζει να γίνεται και τώρα.
Μια καλή γεύση της λαϊκής χλεύης πήραν τα λαϊκά στελέχη που τόλμησαν να εμφανιστούν στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Και το έζησαν για τα καλά και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που πήραν μέρος στην πορεία.
Δεν γλυτώνει ούτε ο λαοπρόβλητος ως τώρα Αλέξης Τσίπρας. Μέρα με τη μέρα καταρρέει η εικόνα του ισχυρού και έντιμου νέου πολιτικού που νοιάζεται για τη χώρα του. Πρώτα ο κόσμος είδε πως αυτό που έμοιαζε με ικανότητα δεν ήταν παρά ένα είδος καπατσοσύνης. Τώρα βλέπει πως κι αυτή ακόμα είναι χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και χωρίς ηθικό υπόβαθρο.
Κι ενώ εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια κυβερνητικής φθοράς, τμήματα του πολιτικού συστήματος αναζητούν, το καθένα σε διαφορετική κατεύθυνση, τρόπους για να προλάβουν την επικείμενη πολιτική κατάρρευση.
Tο κλίμα της ίντριγκας εκπορεύεται κατ’ αρχάς από την ίδια την κυβέρνηση. Αξίζει να προσεχτεί η δήλωση του Γ. Σακελλαρίδη, που δεν περιορίζεται στην παραίτησή του από το κοινοβούλιο, αλλά μιλά γενικότερα για απόσυρσή του από την κεντρική πολιτική σκηνή. Γιατί χρειάστηκε να το πει αυτό; Φαίνεται πως κάποιοι «σύντροφοι» είχαν αγοράσει γραμμάτια εκβιασμού του νεαρού πολιτικού και τώρα τα εξαργύρωσαν.
Από την άλλη μεριά οι φωνές για «οικουμενική» κυβέρνηση τεχνοκρατών επιμένουν διακριτικά αλλά σταθερά. Την υποστήριξε ο Λεβέντης, ο οποίος δεν εκφράζει βέβαια την άποψη ενός απομονωμένου «γραφικού», αλλά αποτελεί τον «λαγό» κάποιων άλλων. Και το είπε το blog «Κουρδιστό Πορτοκάλι», τοποθετώντας τη για μέχρι τα Χριστούγεννα, αναφέροντας και συγκεκριμένα ονόματα (Στ. Δήμας επικεφαλής, Κ. Χρυσόγονος, Δ. Παπαδημούλης, Ι. Πανούσης, Μ. Χρυσοχοΐδης, Ν. Χριστοδουλάκης, Χ. Θεοχάρης, Κ. Καραμανλής του Αχιλλέα, κ.ά.). Ας το συγκρατήσουμε.
Και επαναλαμβάνουμε αυτό που επισημάναμε στο editorial του περασμένου φύλλου: Πως τμήματα του συστήματος αναζητούν ριζικότερες λύσεις, πέραν των ορίων της μεταπολίτευσης. Ας το συγκρατήσουμε κι αυτό.
Σκοτεινό σημείο σε όλο αυτό το σκηνικό παραμένει η αδυναμία της απομένουσας ριζοσπαστικής αριστεράς να εκφράσει πολιτικά και να προσανατολίσει θετικά την αναδυόμενη λαϊκή διαθεσιμότητα.
Αισιόδοξο αντίβαρο σ’ αυτή την αδυναμία ήταν η αγωνιστική παρουσία των αγροτών στο Σύνταγμα την Τετάρτη που μας πέρασε. Όμως την επομένη, ο νόμος για τα δάνεια πέρασε ενώ έξω από τη Βουλή ήταν ένας μικρός μόνο αριθμός διαδηλωτών.
Προφανώς ο κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να μετάσχει σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που μετά από πέντε χρόνια μνημονίων και ουσιαστικής κατάργησης της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της χώρας, τις βλέπει σαν άσκοπες και ατελέσφορες.
Χρειάζεται πολιτικό σχέδιο. Και πρέπει να βρούμε νέους τρόπους αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής. Το είπε και ο Πιτσιρίκος: «Σε συλλαλητήριο με κλαψομούνηδες διαδηλωτές – λέει – δεν ξαναπάω.
Αν σκοπεύετε να βγάλετε τον Τσίπρα από το σπίτι του, θα έρθω».

- δείτε στο: http://www.e-dromos.gr/editorial-287/#sthash.LLeWsGLB.6eC7e3Zs.dpuf

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Η Ελλάδα γερνά και φτωχαίνει – Οι επιπτώσεις των μνημονίων στο δημογραφικό πρόβλημα

   Ερώτηση του Νότη Μαριά στην Ευρωβουλή     


Αθήνα, 10/11/2015
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ



Η μείωση του ΑΕΠ και η φτωχοποίηση των Ελλήνων λόγω των μνημονίων επέφεραν ταχύτατη δημογραφική γήρανση με σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στον πληθυσμό της πατρίδας μας.
Γραπτή ερώτηση για το θέμα κατέθεσε στην Ευρωβουλή ο Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών και Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Νότης Μαριάς, ζητώντας να πληροφορηθεί ποια μέτρα προτίθεται να λάβει η Ε.Ε. για να βελτιωθεί το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων και να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Το πλήρες κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

«Μία από τις επιπτώσεις της μείωσης  του ΑΕΠ στην Ελλάδα εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής του μνημονίου από το 2010 είναι η ταχύτατη δημογραφική γήρανσή της  και η αποδυνάμωσή της μακροπρόθεσμα  πολλαπλά.
H υπογεννητικότητα του Ελληνικού λαού δημιουργεί οξύ δημογραφικό πρόβλημα με σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία της Ε.Ε. ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2014  ήταν  10,926,807 από  10,991,400 το 2013  και από 11,183,516  που ήταν το 2010. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 177, 1% του ΑΕΠ το 2014 από 175% το 2013 και από 124% που ήταν το 2010, όταν η χώρα μπήκε στο μνημόνιο. Έτσι, αλματώδης είναι η αύξηση του ποσοστού του Ελληνικού πληθυσμού,  που ζει στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό.
Η Επιτροπή με βάση τα παραπάνω ερωτάται:
1. Σε ποίες ενέργειες προτίθεται να προβεί προκειμένου να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων;

2. Ποία μέτρα προτίθεται να λάβει για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδας;»

Βουλευτικό Γραφείο Νότη Μαριά

Ηράκλειο
Λεωφ. Δημοκρατίας 35.
Τηλ:2810 300 421/422.
Φαξ:2810 300 421.

Αθήνα
Κόνιαρη 7,  Αμπελόκηποι 115 21.
Τηλ: 210-3254433, 210-3254048.
Φαξ: 210-6432457.
Facebook: Νότης Μαριάς
Βρυξέλλες
Parlement européen
Bât. Willy Brandt
07M071
60, rue Wiertz / Wiertzstraat 60
B-1047 Bruxelles/Brussel
Τηλ:0032 2 28 45151.
Φαξ:0032 2 28 49151.   
notis.marias@europarl.europa.eu

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Είκοσι και δύο (22) μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή για ένα εισιτήριο!!!!

22 μήνες φυλάκιση για ένα εισιτήριο! Χυδαία απόφαση Δικαστηρίου για άνεργο



ΧΥΔΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

22 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση! Αυτή ήταν η κατάπτυστη απόφαση δικαστηρίου σε βάρος ανέργου, που έκανε το «έγκλημα» να μην έχει εισιτήριο και να υπερασπιστεί το δίκιο του!

Μια μέρα πριν την γενική απεργία στις 11 Μάη του 2011,  ο άνεργος Β.Κ ο οποίος έκανε το «έγκλημα»  να μην έχει εισιτήριο διαπομπεύτηκε, εξυβρίστηκε και κρατήθηκε παράνομα για περισσότερες από τρεις στάσεις από δύο ελεγκτές στο λεωφορείο της γραμμής 11 στην Θεσσαλονίκη , αν και είχε πει ότι είναι άνεργος (επέδειξε και την κάρτα ανεργίας). Απέναντι στον υπερβάλλοντα ζήλο και στη χυδαία συμπεριφορά των ελεγκτών ένας συνεπιβάτης κατέθεσε υπέρ του άνεργου Β.Κ στο αστυνομικό τμήμα Χαριλάου, στο οποίο οδηγήθηκαν όλοι.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι οι δυο ελεγκτές είναι γνωστοί για την χυδαία και τραμπουκική συμπεριφορά τους και από άλλες περιπτώσεις (ένας από αυτούς σύμφωνα με μαρτυρίες έχει συμπεριφερθεί βίαια σε ανάλογο περιστατικό). Ο άνεργος-επιβάτης υπερασπιζόμενος τα δικαιώματά του κατέθεσε μήνυση για παράνομη παρακράτηση και εξύβριση προς τους ελεγκτές του ΟΑΣΘ οι οποίοι εκδικητικά κατέθεσαν και αυτοί μήνυση για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση. Το θράσος των ελεγκτών ήταν τέτοιο που κατάθεσαν μήνυση και στον συνεπιβάτη που ήταν  συνδικαλιστής και  μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Θεσ/νίκης. Η  μήνυση του άνεργου Β.Κ  δεν εκδικάστηκε ποτέ και μπήκε στο αρχείο (!), αντιθέτως οι μηνύσεις των ελεγκτών πήραν κανονικά τον δρόμο της τυφλής «δικαιοσύνης».
  
Τα πράγματα ακολούθησαν μια πορεία που δείχνουν την ποιότητα της αστικής δικαιοσύνης:  Στις 15/7/2015 εκδικάστηκε η μήνυση που έγινε σε βάρος του συνδικαλιστή όπου καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση με δόλο, ποινή 4 μήνες με 3ετή αναστολή!

Στις 4/11/2015 εκδικάστηκε η μήνυση  των ελεγκτών κατά του άνεργου-επιβάτη, ποινή 22 μήνες με 3ετή αναστολή!  Αυτή η εξοντωτική ποινή επιβλήθηκε αν και όλοι μάρτυρες (υπεράσπισης και κατηγορίας), όπως και οι ελεγκτές βεβαίωναν ότι η συμπεριφορά του ανέργου-επιβάτη δεν ήταν επιλήψιμη. Ακόμη και από την έδρα του δικαστηρίου έγινε παραδεκτό ότι η συμπεριφορά των ελεγκτών ήταν χυδαία και προκλητική και ότι κράτησαν και προπηλάκισαν τον άνεργο-επιβάτη  για περισσότερο από τρεις στάσεις. Όμως, ταυτόχρονα το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι όλα έγιναν νομίμως  μέσα στα πλαίσια της εργασίας τους! Και συνέχισε ότι από την εποχή που εμφανίστηκαν κινήματα- επιτροπές που δεν πλήρωναν εισιτήριο ξεκίνησαν και τα προβλήματα στην δουλειά των ελεγκτών! Αυτή η  απόφαση του δικαστηρίου είναι απαράδεκτη, προκλητική και μας φέρνει στη θύμηση την περίπτωση του Γιάννη Αγιάννη . 

Αποφάσεις σαν και αυτές προετοιμάζουν το έδαφος για τις νέες αυξήσεις στα εισιτήρια των ΜΜΜ, νομιμοποιούν  τραμπούκους ελεγκτές που για να πάρουν τα ποσοστά τους, βρίζουν, χειροδικούν και οδηγούν και στον θάνατο επιβάτες για 1 ευρώ, όπως έγινε πριν από δύο χρόνια με τον μαθητή Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι. Από την άλλη πλευρά, η αληθινά «τυφλή δικαιοσύνη» και πραγματικό στήριγμα του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης με τέτοιες αποφάσεις θέλει να μας τρομοκρατήσει, να μας ταπεινώσει ώστε να υποταχθούμε στην μνημονιακή βαρβαρότητα. Δεν τρομοκρατούμαστε από τέτοιες εξοντωτικές και παράλογες  αποφάσεις, δεν υποχωρούμε! Νόμος είναι το δίκιο μας, δεν έχουμε δουλειά/χρήματα δεν πληρώνουμε! Θα επιβάλουμε το δίκιο μας, με την ενότητα και την αλληλεγγύη μας, με οργάνωση, σκληρούς και αποφασιστικούς  αγώνες.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ Πέμπτη 12 Νοέμβρη

Αθήνα:  10:30 στο Μουσείο

Θεσσαλονίκη: 10:30 Εγνατία & Αγ. Σοφίας

Ιωάννινα: 10:30 στο Εργατικό Κέντρο


Αντεπίθεση των Εργαζομένων

Παιδεία online...: «Ένα πουκάμισο αδειανό» για την εκπαίδευση

Παιδεία online...: «Ένα πουκάμισο αδειανό» για την εκπαίδευση:  
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  
 Του  Γιώργου Κ. Καββαδία*

 Ο Υπουργός παιδείας σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου και η κυβέρνηση σε ρόλο . αντιπολίτευσης ...



Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Η Ευρώπη ως «Δύση» ορίζεται από τις ανθρωπιστικές πολιτισμικές της αξίες

Ιστορία και ανάγκη

metanastes_ypodoxi.jpg

Η Ευρώπη ως «Δύση» ορίζεται από τις ανθρωπιστικές πολιτισμικές της αξίες.
 Η Ε.Ε. αποκλείοντας τους εισρέοντας θα αναιρέσει τον εαυτό της | AP PHOTO/ THIBAULT CAMUS
Συντάκτης: Του Νικόλαου Α. Μπινιάρη *

Διότι η μετανάστευση και ο αποικισμός είναι, όπως έχει ειπωθεί, μια εξασθενημένη μορφή 
εισβολής❞
Philip K. Hitti, Η ιστορία των Αράβων

Είναι αδύνατον σε ένα μικρό σημείωμα να γίνει ανάλυση των δύο τεράστιων προβλημάτων τα οποία έχουν επιπέσει επί της Ελλάδος και της Ευρώπης: το προσφυγικό και το μεταναστευτικό.
Προς το παρόν, τα δύο εμφανίζονται συγκεχυμένα ως ταυτόσημα εφόσον η ανθρώπινη μάζα της δυστυχίας είναι μία. Βέβαια, η μεταμοντέρνα ευρωπαϊκή κατασκευή δεν έχει σύνορα: αυτά διαμορφώνονται ανάλογα με την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης είτε προς Ανατολάς είτε προς Νότον.
Η αντίδραση της Ευρώπης, και εδώ μιλάμε ακριβώς για αντι-δράση και όχι για πολιτική προ-δράση, είναι εξίσου χαοτική με το χάος που επικρατεί στο Αιγαίο και την Ιταλία. Η Ε.Ε., δίχως καμία μεταναστευτική πολιτική ως σύνολο, παρά μόνο ως πολιτικές των παλαιών αυτοκρατορικών δυνάμεων, Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία και με μόνη οδηγό τη Χάρτα του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προσπαθεί ακόμη και σήμερα να διαμορφώσει αυτό που για πολλούς είναι η υποχρέωσή της. Με βάση τις «αξίες» της, δηλαδή τον ανθρωπιστικό της πολιτισμό, λένε αρκετοί αναλυτές, θα πρέπει να καλωσορίσει και να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους δυστυχισμένους που ζητούν σωτηρία και ασφάλεια.
Το επιχείρημα είναι διττό: είναι γενικά ηθικό και συγκεκριμένα πολιτισμικό. Η Ευρώπη ως «Δύση» ορίζεται από τις ανθρωπιστικές πολιτισμικές της αξίες. Η Ε.Ε. αποκλείοντας τους εισρέοντες θα αναιρέσει τον εαυτό της.
Στο γενικότερο ζήτημα των οικονομικών μεταναστών, το σοβαρό επιχείρημα υπέρ τους είναι η υπογεννητικότητα της Ευρώπης. Μόλις 1,47 είναι ο συντελεστής αναπλήρωσης του πληθυσμού. Η Ευρώπη γερνάει και μειώνεται πληθυσμιακά έτσι ώστε κινδυνεύει η οποιαδήποτε διαρκής ανάπτυξή της από έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού. Αρα χρειάζεται μια γενναία μεταναστευτική πολιτική ώστε να υποδεχτούμε αυτούς που θα εξασφαλίσουν την ευμάρειά μας ταυτόχρονα με τη δική τους καλύτερη ζωή ανάμεσά μας.
Υπάρχει επίσης το επιχείρημα της υπαιτιότητας και της ενοχής, δηλαδή το ότι η Ευρώπη, η Δύση, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, είναι υπόλογες για την ανθρωπιστική καταστροφή σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη. Σε αυτές τις χώρες υπήρξε στρατιωτική επέμβαση η οποία τις οδήγησε σε εμφύλιες ή τοπικές συγκρούσεις. Αρα είμαστε υπόλογοι και οφείλουμε να δεχτούμε αυτούς τους οποίους εμείς οδηγήσαμε στην καταστροφή.
Υπάρχουν όμως και αντεπιχειρήματα τα οποία είναι ισχυρά ακόμη και γι’ αυτούς οι οποίοι αποδέχονται όλα τα παραπάνω επιχειρήματα υπέρ των προσφύγων. Το πρώτο αντεπιχείρημα είναι η κοινωνική αναταραχή και ανασφάλεια από την εισροή μεγάλων αριθμών ανθρώπων οι οποίοι δεν ανήκουν στον πολιτισμό και τις αξίες τις οποίες εκπροσωπεί ο τόπος στον οποίον κατέφυγαν. Οι κοινωνικές εντάσεις δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες ούτε πολιτικά «ορθές».
Το δεύτερο είναι το οικονομικό βάρος το οποίο θα πέσει επί του κράτους πρόνοιας. Ποιος θα πληρώσει το κόστος εγκατάστασης, υγείας και προσαρμογής στις διάφορες χώρες της Ε.Ε.; Προφανώς οι φορολογούμενοι. Η κ. Μέρκελ πάντως δήλωσε πως ο γερμανικός προϋπολογισμός έχει αρκετά χρήματα και δεν χρειάζεται νέα φορολογία.
Αυτή τη στιγμή η Ε.Ε. αντιμετωπίζει τη χειρότερη δυνατή εξέλιξη στην ιστορία της σε περίοδο ειρήνης. Οι πρόσφυγες από τη Συρία και άλλες εμπόλεμες ζώνες βρίσκονται αναμεμιγμένοι με τους οικονομικούς μετανάστες από το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν, την Υποσαχάρια Αφρική. Εάν η Ευρώπη ανοίξει τα «σύνορα» για τους πρώτους, πώς θα ελέγξει τους δεύτερους; Και αφού άρχισε να δέχεται κάποιους, γιατί να μη δοκιμάσουν να πιέσουν την κατάσταση και άλλοι;
Οι μεγάλοι αριθμοί αλλάζουν σε κάθε φυσική κατάσταση την ποιότητά της. Το ίδιο ισχύει και για το κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων, οι οποίες θα αισθανθούν είτε οικονομική απειλή είτε οντολογική ανασφάλεια με γείτονες με άλλα ήθη και έθιμα, θα οριοθετήσουν και τις εσωτερικεύσεις του φόβου και τις εκδηλώσεις του ως πολιτικές της κάθε χώρας.
Υπάρχει και ένα άλλο επιχείρημα το οποίο άρχισε να ακούγεται πολύ πρόσφατα. Γιατί οι πλούσιες χώρες του Κόλπου και η Σαουδική Αραβία δεν ανοίγουν τα σύνορά τους τουλάχιστον για τους πρόσφυγες οι οποίοι είναι και ομόδοξοι και ομόγλωσσοι εν πολλοίς; Αφού αυτοί δεν το κάνουν, γιατί να το κάνουμε εμείς; Το επιχείρημα είναι ζωτικής σημασίας για πολλούς λόγους οι οποίοι δίνουν λαβές για θεωρίες συνωμοσίας και συγκρίσεις μεταξύ πολιτισμών οι οποίες δεν είναι θετικές.
Η πλήρης διαμόρφωση του ζητήματος «άσυλο», προσφυγικό και μετανάστευση γενικά είναι πλέον μια ιστορική ανακατάταξη λαών και πληθυσμών, ηθών, εθίμων, φυλών, γλωσσών και οικονομικών προτεραιοτήτων. Αυτό επιτάσσει η ανάγκη η απορρέουσα από τους μεγάλους αριθμούς. Τι θα σημάνει αυτό για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι οποίες είναι οι κύριοι τόποι προορισμού των πιο πάνω ομάδων; Θα το βιώσουν οι μελλοντικές γενιές. Για την Ελλάδα πάντως οι πρόσφατες εξελίξεις θα είναι αρνητικές, διότι στη χώρα δεν υπάρχει ούτε οικονομική, ούτε πολιτική, ούτε κοινωνική σταθερότητα.
Το παρελθόν του ανθρώπου έχει χτιστεί πάνω στην αρχή της ανάμιξης και της συμμετοχής, όπως και πάνω στην αρχή του αποκλεισμού και της μοναδικότητας.
* συγγραφέας
http://www.efsyn.gr/arthro/istoria-kai-anagki

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΝΕΤ: Η κάλπη μάς προσμένει.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΝΕΤ: Η κάλπη μάς προσμένει.: εκλογές, κόμματα, πολιτική, Μνημόνιο H χρήση ενός άνευρου, άχρηστου, άδειου λόγου, αυτού  που λέμε «ξύλινος λόγος», ορίζει τον...


Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

HASTA SIEMPRE COMANDANTE CHE GUEVARA - JOAN BAEZ

Η διάψευση της ελπίδας είναι μια βαθιά τραυματική εμπειρία....

Ισαβέλλα Μπερτράν


Η διάψευση της ελπίδας είναι μια βαθιά τραυματική εμπειρία, και όπως κάθε σημαντική υπαρξιακή απώλεια πυροδοτεί αναπόδραστα μια διαδικασία πένθους. Γι αυτό και προσωπικά διαβάζω τις δηλώσεις αποχώρησης αγαπημένων συντρόφων του Σύριζα πρωτίστως ως σπαρακτικούς επικήδειους και δευτερευόντως για το πολιτικό τους δια ταύτα.
Ξέρω ότι οι ψυχολογικές ερμηνείες πολιτικών ζητημάτων ξενίζουν διάφορους "ακραιφνείς (παλαιο)μαρξιστές" , ωστόσο πιστεύω ότι όποιος επιμένει να αγνοεί αυτή τη διάσταση χάνει πολλά από την ουσία αυτής της περιόδου.
Η διαδικασία του πένθους περνάει ως γνωστόν από τέσσερις φάσεις – άρνηση (δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό), θυμό (γιατί να συμβαίνει αυτό;), διαπραγμάτευση (κάνε να μην συμβεί, κι εγώ σε αντάλλαγμα…), θλίψη (δεν έχω όρεξη πια για τίποτε) – όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά, και όχι απαραίτητα άπαξ. Ώσπου κάποια στιγμή, μετά από χι κύκλους, το άτομο οδηγείται εν τέλει έξω από το πένθος, στην πέμπτη και οριστική φάση, αυτή της αποδοχής της απώλειας και της συμφιλίωσης με την πραγματικότητα, οπότε και μπορεί και πάλι να πάρει ψύχραιμες αποφάσεις για τη ζωή του με βάση τη λογική και όχι το θυμικό.

Σε συνέχεια των παραπάνω, θ’ αποτολμήσω μια σύνδεση και μια εκτίμηση αναφορικά με τις επερχόμενες εκλογές λέγοντας ότι το αποτέλεσμα θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς ο καθένας ατομικά και η κοινωνία συνολικότερα θα διαχειριστεί αυτό το πένθος, ή μάλλον ακριβέστερα, ποια φάση θα διανύει ο καθένας όταν θα βρεθεί μπροστά στην κάλπη. Το τεράστιο ποσοστό των αναποφάσιστων δείχνει μια κοινωνία μουδιασμένη και αμήχανη. Η παγίωση της θλίψης οδηγεί ασφαλώς στην αποχή ή σε λευκό/άκυρο. Όσο για τον θυμό θα μεταφραστεί κατά πάσα πιθανότητα σε τιμωρητική ψήφο ευκαιρίας όπως ο πληγωμένος εραστής που ζευγαρώνει μ’ ο,τι βρεθεί στο δρόμο του, και μάλιστα όσο πιο φωναχτά μπορεί, προκειμένου να εκδικηθεί το πρώην ταίρι του. Οι υπόλοιπες φάσεις (άρνηση – διαπραγμάτευση – αποδοχή) μάλλον ευνοούν τον Σύριζα, οι δύο πρώτες για ευνόητους λόγους, η τρίτη γιατί η ψυχρή αποδοχή της πραγματικότητας οδηγεί εξ επαγωγής σε συριζική ψήφο όχι βέβαια ως ψήφο αριστερής ελπίδας αλλά επειδή η προοπτική της επιστροφής των προηγούμενων είναι απλά ανατριχιαστική. Προσωπικά, αφού πέρασα από μια παρατεταμένη φάση διαπραγμάτευσης, τώρα διανύω τη φάση της θλίψης με κάποια στιγμιαία διαλείμματα αποδοχής της πικρής πραγματικότητας. 
Οψόμεθα…

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Η μαλακία του να είσαι ΣΥΡΙΖΑ

Δεν υπάρχει, νομίζω, αμφιβολία ότι κεντρικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων της Αριστεράς, διαδραμάτιζε πάντοτε η αίσθηση που είχαν για τον ίδιο τους τον εαυτό ή με μια λέξη η αυτο-αντίληψη τους, που οριζόταν ως ένα συνεπές σύνολο από οργανωμένες, βαθιά, ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις, τόσο για τους Άλλους, όσο και για τον ίδιο τους τον εαυτό.







Αυτή η αυτοαντίληψη όριζε σταθερά ότι «η Αριστερά ήταν πάντα με τους Άλλους», υπονοώντας ότι αυτή η αίσθηση για τον ίδιο τον «αριστερό» εαυτό, ήταν τόσο ισχυρή που μπορούσε και όφειλε ακόμη και να τον αφήνει εκτός (τον εαυτό), αν ήθελε στ’ αλήθεια να εκπληρώνεται.

Για την Αριστερά των κοινωνιοκεντρικών προτεραιοτήτων, αυτήν με το Α κεφαλαίο, ο «εαυτός» ήταν πάντα η εσωτερική μας προσωπικότητα, η ψυχή μας. Για δε την ελληνική Αριστερά, ετούτος ο «εαυτός», η ψυχή, δεν ήταν ποτέ ένα σταθερό μέγεθος. Υπήρξε πάντοτε μια «εξαρτημένη μεταβλητή» που έπαιρνε «τιμές» στο καθημερινό καμίνι της κοινωνικής πάλης. Κάπως έτσι, μπορούσε να υπάρξει η μεγαλοψυχία, η μικροψυχία, η ολιγοψυχία, ακόμη και η σκατοψυχιά στην έσχατη θέση της κλίμακας. Όμως, για την Αριστερή αυτοαντίληψη, στην κλίμακα αυτή μόνο μία «τιμή» ήταν αποδεκτή. Η μεγαλοψυχία.

Αν αναρωτηθεί κανείς πως στο καλό οικοδομείται αυτή η Αριστερή -ή και όποια άλλη- αυτοαντίληψη, φαίνεται ότι δύο είναι οι πρωτογενείς πηγές που την επηρεάζουν: οι εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας και η αξιολόγηση από τους «σημαντικούς» Άλλους.

Σύμφωνα, τώρα, με τον μεγάλο ψυχοθεραπευτή Carl Rogers, όλοι μας δεξιοί, «αριστεροί», Αριστεροί, Ποταμίσιοι Χίπστερς, Κουκουέδες, μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί, φιλελέ ή Τζίμεροι -και γω δεν ξέρω τι άλλο- αναζητούμε διακαώς, σε όλη τη μικρή ή μεγάλη περίοδο της «εδώ» παραμονής μας, να αισθανθούμε, να βιώσουμε και να συμπεριφερθούμε με τρόπους που να ταιριάζουν με την εικόνα του εαυτού μας και η οποία, βέβαια, θα αντανακλά όσο γίνεται περισσότερο τον «εαυτό» εκείνον τον οποίο θα θέλαμε να είμαστε. Τον Ιδανικό μας Εαυτό.

Με δυό λόγια, όσο πιο κοντά είναι η εικόνα του εαυτού μας με τον Ιδανικό μας Εαυτό, όσο πιο κοντά είναι η καθημερινή «πάρτη» μας με την άλλη την ιδανική, που μας κοιτάει όλο απαιτήσεις από κάπου ψηλά, τόσο είμαστε σε ψυχική συμφωνία και η πιθανότητα ψυχικής σύγκρουσης απομακρύνεται. Αν, δηλαδή, η βιωμένη εμπειρία μας είναι μη αποδεκτή ή απαράδεκτη ή διαστρεβλώνει την εικόνα του Ιδανικού μας Εαυτού, μπαίνουμε σε τροχιά εσωτερικής και, συχνά, οδυνηρής ψυχικής σύγκρουσης. Όταν «τσακώνεις στα πράσα» τον Εαυτό σου να κάνει «μαλακία», σε σχέση με τον Ιδανικό σου Εαυτό, ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένας τυχαίος πονοκέφαλος ή ένας έρπης, για παράδειγμα, θα είναι εκεί για να σωματοποιήσει την ψυχική σύγκρουση που κάνεις ότι δεν βλέπεις. Αυτό που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, τα συναισθήματα αυτοεκτίμησης που αναπτύχθηκαν στην πρώϊμη παιδική μας ηλικία -από την αλληλεπίδραση μας με την μητέρα και τον πατέρα- αυτό που αξίζουμε, έχει αρχίσει τα «μπουνίδια» με το πρόσωπο εκείνο που θα θέλαμε να είμαστε.

Και η αλήθεια είναι ότι εδώ, στην ολιγόμηνη περίοδο της Συριζέϊκης διακυβέρνησης, η «μαλακία», η ρήξη ανάμεσα στην αυτοαντίληψη και στον Ιδανικό Εαυτό κατέστη εν τέλει θηριώδης, ούτε μπορεί να κουκουλωθεί ή να κουτσοβολευτεί με «λογικούς» συλλογισμούς, ρεαλισμούς και εκβιαστικές αναγκαιότητες! 

Όταν κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας απαντούσε στον «δόλιο βλάκα-ΓΑΠ» με τους στίχους του Αγγελάκα «σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ», διατηρούσε την αυτο-εικόνα του με την εικόνα του Ιδανικού του Εαυτού σε πλήρη ψυχική αρμονία-συμφωνία. Αλλά, ακριβώς γι΄αυτό, είναι αδύνατον να συμβαίνει το ίδιο όταν τραγουδά, από μέσα του, το μικροαστικό δημώδες «Βασίλη κάτσε φρόνιμα, να γίνεις νοικοκύρης». Βλέπεις, σύντροφε, ο δρόμος για την «κόλαση» είναι στρωμένος με τις στριφογυριστές πιρουέτες των ψυχικών συγκρούσεων.

Προφανώς, η ψυχική σύγκρουση είναι πιο δραματική για τους ανθρώπους εκείνους για τους οποίους –όπως αναφέραμε στην αρχή- η αυτοαντίληψη είναι κομβικής υπαρξιακής σημασίας. Ίσως και γιατί ένας ισχυρός γνωστικός μηχανισμός δεν επιτρέπει την εύκολη, αβασάνιστη, απώθηση της «μαλακίας», της αστοχίας, σε σχέση με τον Ιδανικό Εαυτό. Για παράδειγμα, ο Άδωνις που, προκειμένου να αμβλύνει την εσωτερική ψυχική του σύγκρουση, όρισε ως Ιδανικό του Εαυτό την τιμωρητική-επικριτική εικόνα που του επέβαλλε η κυριαρχική μαμά του ή ο Σταύρος που υπεραναπλήρωσε την μειονεξία του με την ναρκισσιστική εκδοχή του πρωταγωνιστή Εαυτού του, φαίνεται να την «βγάζουν κάπως καθαρή». Αλλά, όπως η γερμανολατρεία δεν φεύγει αν αφαιρέσεις τη λευκή κάλτσα από το πέδιλο, έτσι και η ψυχική σύγκρουση δεν υποχωρεί επειδή θα βγεις στην τηλεόραση.

Τα γρἀφω αυτά για να πω, ότι η «ψυχική κατάσταση» στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου εύκολη, ακριβώς επειδή το πρόταγμα του Ιδανικού Εαυτού δεν είναι κανας χίπστερ της πλατείας Αγίας Ειρήνης, ούτε Πασόκος επαρχιώτης μηχανόβιος στο Ντα Κάπο. Η σύγκρουση για όσους επιλέξουν την οριστική ρήξη με τον Αριστερό Ιδανικό τους Εαυτό, θα είναι λυσσαλέα και εξαιρετικά επώδυνη. Εξαιρούνται, προφανώς, οι πάσης φύσεως Παπαγασάκης και Δραγαδημούλης που τα έχουν «βρει» με τον Ιδανικό τους Εαυτό, όταν ακόμη όλοι οι υπόλοιποι τρώγαμε κουκουνάρια στις Ευρώπες.

Ως εκ τούτου η ψυχική αυτή σύγκρουση, επειδή έχει και βαθύ υπαρξιακό περιεχόμενο, θα λάβει και πολιτικές διαστάσεις σχεδόν «κατινο-γκομενικές». Εδώ, δηλαδή, δεν θα παίζεται η Ζωή και η ζωή, αλλά θα είναι όλα ή τίποτα. Η ζωή μου ή η ζωή σου. Γιατί η εσωτερική ψυχική σύγκρουση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί όπως –όπως ή να εξωραϊστεί από τον «πάσχοντα», θα υποχρεωθεί να εφεύρει κάθε είδους και απόχρωσης τυφλή επιθετικότητα. Η εμπειρία από τις πάλαι ποτέ διασπάσεις των κομμουνιστικών κομμάτων, αποτέλεσμα της ίδιας ψυχικής νοσηρότητας, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Είναι βέβαιο ότι η νομοτέλεια αυτής της θεμελιώδους ψυχικής σύγκρουσης θα οδηγήσει ταχύτατα στην αποδιάρθρωση του Συριζέϊκου εγχειρήματος, ανάμεσα σε υστερικές τσιρίδες και κραυγές που θα κάνουν τον Γεωργιάδη να μοιάζει με τον Γκάντι, καθώς όλο και πιο πολύ η «αριστερά» θα μετατρέπεται σε μια επικριτική αρένα των πάντων κατά των πάντων, αναδεικνύοντας κατά βάθος τον ναρκισσισμό, την έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή, την ελλειμματική συναισθηματική νοημοσύνη, την κυκλοθυμία, τις τραυματικές εμπειρίες και όλες τις διαταραχές και νευρώσεις που «παράγει» η εσώτερη ψυχική σύγκρουση.Top of Form

Bottom of Form 
Αλλά ακόμη και έτσι, θα είναι μία ακόμη καλή ευκαιρία για να διακριθούν οι άνθρωποι εκείνοι που θα παραμείνουν συνεπείς με μια αίσθηση βαθιάς μεγαλοψυχίας και για τον εαυτό τους, αλλά κυρίως για τους Άλλους...οι Αριστεροί με μια λέξη.

Τελικά, αν αποσυνθέσεις την μεταπολίτευση δεν σου μένει παρά ένας Πάγκαλος κι ένας (Πς)αριανός, που σημαίνει ότι μ’ έναν Φίλη κι έναν Σταύρο την ξαναφτιάχνουν, εκτός κι αν η Αριστερά της Ανθρωπιάς δεν μπει αυτή τη φορά στο παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών, αλλά αρχίζει απλά, πρακτικά και συγκεκριμένα να εργάζεται παραγωγικά, να παλεύει και κυρίως να ξοδεύεται για τον άγνωστο Άλλο, δίχως επικρίσεις και σκατο-ψυχίες, σύντροφε...

* Το άρθρο στολίζει το έργο Conversion του Εgon Schiele

________________

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς η πώληση των 14 κερδοφόρων κρατικών περιφερειακών αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport-Slentel Ltd οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, που αποστερούν ένα από τα τελευταία παραγωγικά εργαλεία για την άσκηση μιας στοιχειώδους οικονομικής πολιτικής προς το δημόσιο συμφέρον

FRAPORT - περιφερειακά αεροδρόμια: μια μη «διαχειρίσιμη» παραχώρηση

fraport.jpg

Η επιχειρηματική έδρα της Fraport, το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης Η επιχειρηματική έδρα της Fraport, το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης | EPA / Fraport AG

Συντάκτης: Κώστας Ζαφειρόπουλος *

Την ώρα που η κυβέρνηση πασχίζει να αποδείξει προς πάσα κατεύθυνση πως είναι δυνατή και επωφελής μια «αριστερή» διαχείριση της συμφωνίας με τους δανειστές, με την κοινή γνώμη να έχει το βλέμμα στραμμένο προς τις άμεσες συνέπειες των δημοσιονομικών μέτρων, προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, που αποστερούν ένα από τα τελευταία παραγωγικά εργαλεία για την άσκηση μιας στοιχειώδους οικονομικής πολιτικής προς το δημόσιο συμφέρον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πολυσυζητημένη πώληση των 14 κερδοφόρων κρατικών περιφερειακών αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport-Slentel Ltd (θυγατρική του ομίλου «Κοπελούζος»), που αναδείχθηκε νικήτρια στον διεθνή διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ τον Νοέμβριο του 2014.
Πρόκειται για μια ιδιωτικοποίηση που είχε καταγγελθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ (όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση), ενώ τόσο ο πρωθυπουργός όσο και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης είχαν δημοσίως και κατ’ επανάληψη εκφραστεί αρνητικά για τη συγκεκριμένη συμφωνία.
Λίγες μέρες μετά την πανηγυρική εκλογή του, τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήριζε μεν δίκαιο το ύψος της προσφοράς της κοινοπραξίας (1,234 δισ. ευρώ εφάπαξ τίμημα και 22,9 εκατ. ετήσιο μίσθωμα), αλλά τόνιζε: «Τα αεροδρόμια είναι μέρος της τουριστικής μας βιομηχανίας. Ετσι η Ελλάδα βγάζει τα προς το ζην της. Είναι κάτι που πρέπει να επανεξετάσουμε».
Η «Εφ.Συν.» ανοίγει σήμερα τον φάκελο της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης, ανατρέχει στο σκοτεινό παρελθόν τού γερμανικού κολοσσού και φέρνει στο φως στοιχεία που δημιουργούν ερωτήματα, τόσο για το επικερδές της επερχόμενης συμφωνίας όσο και για το εργασιακό μέλλον του προσωπικού στα πλήρως ιδιωτικοποιημένα περιφερειακά αεροδρόμια.

Εση (Γερμανία)

Αεροπλάνα της Lufthansa στη ΦρανκφούρτηΑεροπλάνα της Lufthansa στη Φρανκφούρτη | AP Photo/Michael Probst
Η ολοκλήρωση της πώλησης των 14 αεροδρομίων αποτέλεσε σταθερή απαίτηση των δανειστών, τόσο πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου όσο και κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων του τελευταίου εξαμήνου.
Κύριος μέτοχος της εισηγμένης Fraport είναι το γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Εσης (31,35%), ενώ ακολουθούν το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Εσης(20,2%), η αεροπορική εταιρεία Lufthansa (8,45%) και η αυστραλιανή επενδυτική εταιρεία Rare Infrastructure Limited.
Λίγο μετά την ψήφιση των «όρων διάσωσης» από την ελληνική Βουλή, ο διευθύνων σύμβουλος της Fraport και ο πρέσβης του κρατιδίου της Εσης επισκέφτηκαν τις Βρυξέλλες χωριστά, σε μια προσπάθεια να ολοκληρωθεί η συμφωνία με νέες ευνοϊκές εγγυήσεις για τη Fraport.
«Ναυαρχίδα» της εταιρείας θεωρείται ο αερολιμένας της Φρανκφούρτης, ενώ παράλληλα διαχειρίζεται μεγάλα αεροδρόμια του κόσμου, όπως της Αγίας Πετρούπολης, της Αττάλειας, το «Ιντιρα Γκάντι» του Νέου Δελχί, του Σιάν στην Κίνα, του Ντακάρ και το «Χόρχε Τσάβες» της Λίμας.
Τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές της και στη Β. Αμερική. Στις ΗΠΑ, όπου τα αεροδρόμια παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο, η Fraport έχει ήδη εξαγοράσει τα εμπορικά καταστήματα και τα καταστήματα εστίασης σε 4 αεροδρόμια των ΗΠΑ, στη Βαλτιμόρη, στο Πίτσμπουργκ, στη Βοστόνη και στο Κλίβελαντ.
Τον περασμένο Αύγουστο εξαγόρασε την αμερικανική εταιρεία Airmall.

Βαλτιμόρη (ΗΠΑ)

Διαδηλώσεις εργαζομενών στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης κατά της FraportΔιαδηλώσεις εργαζομενών στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης κατά της Fraport | unite-here
«Η συμπεριφορά της εταιρείας προς τους εργαζόμενους στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης για τους φορείς λήψης αποφάσεων στην Ελλάδα. Αν ολοκληρωθεί η συμφωνία πώλησης των αεροδρομίων, θα υπάρχει επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, απολύσεις και εργασιακή ανασφάλεια», εξηγεί ο ερευνητής Ιαν Μικούσκο, μέλος του Συνδικάτου Unite Here (εκπροσωπεί 300.000 εργαζόμενους στη Β. Αμερική), το οποίο βρίσκεται σε ανοιχτή διαμάχη με τη Fraport.
Ερευνα που διεξήχθη τη διετία 2013-2014 σε 180 από τους 800 εργαζομένους του αεροδρομίου της Βαλτιμόρης αποκάλυψε ότι αυτοί πληρώνονται κατά μέσο όρο με 8,5 δολάρια την ώρα, ενώ στο αμερικανικό Δημόσιο ο ελάχιστος μισθός είναι στα 13,45 δολάρια.
Στην ίδια έρευνα αποκαλύφθηκε πως το 84% των ερωτηθέντων εργαζομένων δεν είχαν ιατρική ασφάλιση. Στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης, η -εξαγορασμένη από τη Fraport- Αirmall έχει μισθώσεις με πάνω από 40 εταιρείες.
Κάθε φορά που λήγει μια σύμβαση υπεργολαβίας, οι εργαζόμενοι διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους αναίτια.
Διαδηλώσεις εργαζομενών στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης κατά της FraportΔιαδηλώσεις εργαζομενών στο αεροδρόμιο της Βαλτιμόρης κατά της Fraport | unite-here
«Η πόλη της Βαλτιμόρης δεν έχει άμεσο έλεγχο επί του αεροδρομίου της. Η εταιρεία που διαχειρίζεται το πρόγραμμα παραχωρήσεων και λειτουργεί ως εκμισθωτής έχει εμπλακεί σε παρατεταμένες εργατικές διαμάχες. Οι εκλεγμένοι ηγέτες της Βαλτιμόρης έχουν απίστευτα απογοητευτεί με τη χαμηλή ποιότητα των θέσεων εργασίας που προβλέπονται από το πρόγραμμα παραχωρήσεων αεροδρομίων της Airmall», αναφέρεται σε επιστολή-έκκληση που έστειλαν 8 μέλη τoυ δημοτικού συμβουλίου της Βαλτιμόρης στα μέλη του κοινοβουλίου της Εσης.
Οι εκκλήσεις έπεσαν στο κενό, η συνάντηση συνδικαλιστών με μέλη του Δ.Σ. της Fraport δεν κατέστη δυνατή και ύστερα από 11 μήνες, η Fraport έχει αποτύχει να υλοποιήσει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να διορθωθούν τα εργασιακά ζητήματα του αεροδρομίου, σύμφωνα με τους Αμερικανούς συνδικαλιστές.

Φιλιππίνες

Αεροδρόμιο Ακίνο στην ΜανίλαΤο αεροδρόμιο Ακίνο στη Μανίλα | © Pindiyath100 | Dreamstime.com
Στις παρουσιάσεις των επιτευγμάτων του γερμανικού κολοσσού απουσιάζει συνήθως η αναφορά στο σκάνδαλο της κατασκευής του διεθνούς αεροδρομίου «Ακίνο» των Φιλιππίνων, που ταλανίζει τη συγκεκριμένη χώρα εδώ και 15 χρόνια.
Το 2001, ύστερα από 2 χρόνια προσπαθειών, η Fraport αποκτά το 61,44% της εταιρείας PIATCO, που είχε αναλάβει 4 χρόνια νωρίτερα την κατασκευή ενός διεθνούς τερματικού σταθμού.
Το ανώτατο δικαστήριο των Φιλιππίνων το 2004 ακυρώνει το συμβόλαιο με τη Fraport, γιατί παραβιαζόταν κατάφωρα η εθνική νομοθεσία που δεν επέτρεπε τον έλεγχο βασικών υποδομών της χώρας από ξένα συμφέροντα.
Η Fraport, ενώ τυπικά είχε μειοψηφικό μερίδιο, είχε κλείσει παρασκηνιακή συμφωνία με τους Φιλιππινέζους εταίρους, για να τους χρησιμοποιήσει ως «βιτρίνα», προκειμένου να έχει τον έλεγχο του αεροδρομίου.
Οι δικαστικές αρχές ανακάλυψαν επίσης και «αποχρώσες ενδείξεις» χρηματισμού κυβερνητικών στελεχών της Μανίλα.
Η σύμβαση τερματίστηκε. Ωστόσο, είχε υπογραφεί μυστική ρήτρα με την κυβέρνηση της Μανίλα για επιδιαιτησία από το Κέντρο για την Επίλυση των Διαφορών Επενδύσεων (ICSID) της Παγκόσμιας Τράπεζας, με έδρα την Ουάσινγκτον.
Η Fraport προσέφυγε στην επιδιαιτησία, αλλά η ICSID... αποφάσισε το 2007 ότι η Fraport είχε παραβιάσει τόσο κατάφωρα την εθνική νομοθεσία των Φιλιππίνων που ήταν αδύνατο να μην καταδικαστεί.
Τον Δεκέμβριο του 2014 υπήρξε και οριστική καταδικαστική απόφαση από το ίδιο δικαστήριο για τις πρακτικές της Fraport.

Η «προσγείωση» της Fraport στην Ελλάδα

Φωτογραφία αρχείου του αεροδρομίου «Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, που έχει παραχωρηθεί για 40 χρόνια από το ΤΑΙΠΕΔ στην κοινοπραξία Fraport-Κοπελούζος Φωτογραφία αρχείου του αεροδρομίου «Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, που έχει παραχωρηθεί για 40 χρόνια από το ΤΑΙΠΕΔ στην κοινοπραξία Fraport-Κοπελούζος | ΑΠΕ-ΜΠΕ / PIXEL / Σωτήρης Μπαρμπαρούσης
Κατά το εξάμηνο των διαπραγματεύσεων που προηγήθηκε της συνόδου κορυφής στις 12 Ιουλίου, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης επιδίωξε τη μείωση της διάρκειας παραχώρησης στην ανάδοχο κοινοπραξία (από τα 40 χρόνια που είναι σήμερα), τη συμμετοχή του Δημοσίου στη διοίκηση, με μίνιμουμ στόχο να έχει το κράτος τη λεγόμενη καταστατική μειοψηφία, αλλά και το ψαλίδισμα των αεροδρομικών τελών, τα οποία με βάση τον διαγωνισμό μπορούν να αυξηθούν από τα 12 στα 20 ευρώ ανά επιβάτη.
Οι διαβεβαιώσεις των αρμόδιων υπουργών περί συμμετοχής του Δημοσίου φαίνονται σήμερα μακρινές υποσχέσεις, όπως και η πρόθεση της κυβέρνησης τα έσοδα από την πώληση να μην αποδοθούν αποκλειστικά στην εξόφληση του δημόσιου χρέους.
Σύμφωνα με τα εσωτερικά δεδομένα της Ελληνικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, ο αριθμός των πτήσεων στα 14 αεροδρόμια για το 2014 αυξήθηκε κατά 13,8%, ο δε αριθμός των επιβατών αυξήθηκε κατά 19%.
Δεν πρόκειται για επένδυση νέων κεφαλαίων σε μια καινούργια παραγωγική δραστηριότητα, που θα οδηγούσε σε παραγωγή προ­στι­θέ­με­νης αξίας και σε αύ­ξη­ση του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κύ­κλου ερ­γα­σιών.
Τα τελευταία 15 χρόνια, μόνο 3 από τα 14 αεροδρόμια (Θεσσαλονίκη, Χανιά, Σκιάθος) έχουν εισπράξει πάνω από 225 εκατ. ευρώ δημόσιου χρήματος, από ευρωπαϊκά κονδύλια, για δημιουργία υποδομών.
Βρισκόμαστε εν μέσω μεταβίβασης ήδη υπαρ­κτών πά­γι­ων κε­φα­λαί­ων των δη­μό­σιων επι­χει­ρή­σε­ων, με την ύπαρ­ξη ήδη εξει­δι­κευ­μέ­νου προ­σω­πι­κού που απα­σχο­λεί­ται στα αεροδρόμια, χωρίς κανένα σημαντικό επι­χει­ρη­μα­τι­κό ρίσκο.
«Είναι απόλυτα κερδοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο και διοίκηση, ενισχύουν σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν επιβαρύνουν τον Ελληνα φορολογούμενο κι έχουν άμεσες δυνατότητες αύξησης της αποδοτικότητας-κερδοφορίας τους. Επιπρόσθετα, θεωρούμε επιζήμια για την οικονομική εξέλιξη της χώρας τη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στον τομέα των αερομεταφορών. Αν σκεφτούμε ότι στις νησιωτικές περιφέρειες ο βαθμός εξάρτησης του τουρισμού από τις αερομεταφορές ανέρχεται στο 78%-86%, τότε εύκολα διαπιστώνουμε τον έλεγχο που μπορεί να επιβάλει στο τουριστικό κεφάλαιο το οποιοδήποτε ιδιωτικό μονοπώλιο, εν προκειμένω της Fraport», αναφέρει κείμενο 161 θεσμικών φορέων και συλλογικοτήτων της «Κοινής Πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Περιφερειακών Αεροδρομίων».
«Η παράδοση των ελληνικών αεροδρομίων σε γερμανική κρατική επιχείρηση θα προκαλέσει σημαντική οικονομική ζημιά στο Ελληνικό Δημόσιο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Η σημερινή Ευρώπη την καθιστά δυνατή», αναφέρει ρεπορτάζ του γερμανικού τηλεοπτικού ARD.
Στο θέμα, που προβλήθηκε ως σκάνδαλο στο μεγαλύτερο γερμανικό κανάλι πριν από λίγες μέρες, ο καθηγητής Ρούντολφ Χίκελ από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης εξηγεί:«Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα σημαντικά κέρδη που εμφανίζουν αυτά τα 14 αεροδρόμια, στην ουσία, αντί να διοχετεύονται στα ελληνικά δημόσια ταμεία, θα πηγαίνουν κατευθείαν σε γερμανικά δημόσια ταμεία».
Στους Γερμανούς δημοσιογράφους ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης, προσθέτει: «Η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης είναι να πουλήσει 14 από τα κερδοφόρα αεροδρόμια και τα άλλα, τα μη κερδοφόρα, τα προβληματικά, που πρέπει να συνεχίσουν να επιδοτούνται, θα παραμείνουν στο Ελληνικό Δημόσιο. Αυτό είναι ένα μοντέλο που δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά στην Ευρώπη. Αυτό ταιριάζει περισσότερο σε μια τριτοκοσμική αποικία παρά σε μια χώρα-μέλος της Ε.Ε.», υπογραμμίζει ο υπουργός που θα... εφαρμόσει τη συμφωνία.
Συνάντηση Αμερικανων (Unite Here) και Γερμανών συνδικαλιστών (Verdi), το Μάιο 2015 στη Φρανκφούρτη, για το ζήτημα της FraportΣυνάντηση Αμερικανων (Unite Here) και Γερμανών συνδικαλιστών (Verdi), το Μάιο 2015 στη Φρανκφούρτη, για το ζήτημα της Fraport | Unite Here
«Ο κ. Σταθάκης μάς ενημέρωσε ότι ήταν αντίθετος με τη συγκεκριμένη επένδυση πριν από τη σύνοδο κορυφής του Ιουλίου, αλλά τώρα αναγκαστικά λέει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς», εξηγεί ο ερευνητής Ιαν Μικούσκο από το Unite Here, που μαζί με τη διευθύντρια διεθνών σχέσεων, Ασουίνι Σουκτανκάρ, βρέθηκαν στην Ελλάδα, εκφράζοντας με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους στην πώληση του 51% των αεροδρομίων σε ιδιώτες.
«Πώς σας φάνηκαν όλοι οι θεσμικοί παράγοντες που συναντήσατε στην Ελλάδα στο πλαίσιο της συζήτησης για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων;», ρωτάμε τον κ. Μικούσκο, λίγο πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ.
«Θα έλεγα ότι έδειχναν αδύναμοι και απελπισμένοι», απαντά, αλλά «εμείς πιστεύουμε ότι ακόμα υπάρχουν περιθώρια».

Ποιοι... συμβουλεύουν το ΤΑΙΠΕΔ

Ενας από τους στρατηγικούς συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ στο θέμα της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων ήταν από το 2012 και η εταιρεία Lufthansa Consulting ως κοινοπραξία μαζί με το γραφείο «Δοξιάδη Σύμβουλοι για Ανάπτυξη και Οικιστική Α.Ε.» και την «Alanna Consulting Group».
Lufthansa Consulting αποτελεί θυγατρική της Lufthansa AG, η οποία με τη σειρά της κατέχει το 8,45% των μετοχών της Fraport, που τελικά κέρδισε τον διαγωνισμό.
Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού συνδικάτου Unite Here, 6 από τα 8 μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Lufthansa Consulting συνδέονται με άμεσες (επ’ αμοιβή) ή έμμεσες θέσεις με τη Lufthansa, ενώ τόσο ο διευθύνων σύμβουλος της Fraport, Στέφαν Σούλτε, όσο και πρόεδρος του Δ.Σ. της Lufthansa Consulting είναι μέλη του συμβουλίου της μεγαλύτερης εταιρείας ταχυμεταφορών στον κόσμο, της Deutsche Post DHL Group.
Η σύγκρουση συμφερόντων είναι προφανής.
«Η ελληνική κυβέρνηση -μεταξύ άλλων- οφείλει να επανεξετάσει τις συγκεκριμένες συνδέσεις», αναφέρει το αμερικανικό συνδικάτο Unite Here.

_____________________
http://www.efsyn.gr/arthro/fraport-perifereiaka-aerodromia-mia-mi-diaheirisimi-parahorisi