......................................................................... Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση

..........................Εγερτήριο κατά του μνημονίου... και της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας…
"Άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια,δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας, αλλά ούτε και της ασφάλειας" - Αριστοτέλης




Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Με κινδυνολογία προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη - 4 δημοσκοπήσεις

 (Βίντεο)

Εχουμε να ακούσουμε και να δούμε πολλά τις επόμενες μέρες. Πολλές περισσότερες κινήσεις θα γίνουν παρασκηνιακά και για τις οποίες θα έχουμε άγνοια.
Είναι πάντως δεδομένο ότι αυτή η άθλια συγκυβέρνηση θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών να εκλέξει πρόεδρο της δημοκρατίας απ΄ αυτή την βουλή και να μην έχουμε πρόωρες εκλογές.

Ανάλογο κλίμα προσπαθούν να καλλιεργήσουν και οι φυλλάδες. «16 βουλευτές ψάχνουν άλλοθι για να βγάλουν Πρόεδρο» γράφει το «Πρώτο Θέμα», «Ο φόβος φέρνει ανατροπές για Πρόεδρο και κάλπες» είναι ο τίτλος του Κυριακάτικου  «Βήματος».

Παράλληλα με τις καταγγελίες για πιέσεις εκβιασμού και «προσφορές»σε βουλευτές για να συνταχτούν με τις κυβερνητικές επιλογές, που έκανε ο Π. Καμένος, προχτές ακούσαμε τον Σεραφείμ Κοτρώτσο να μεταδίδει την πληροφορία ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε επαφή με 4-5 χρυσυγιτες βουλευτές για να συνταχτούν με τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης σχετικά με την προεδρική εκλογή.  (Με τι ανταλάγματα άραγε αν ισχύει η πληροφορία;)

Δημοσιεύματα, δημοσκοπήσεις, κινδυνολογία, ότι διαθέτουν τα επιτελεία Σαμαρά και Βενιζέλου θα χρησιμοποιηθούν για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Την ίδια ώρα επιδιώκουν, με κάθε μέσον να προσεταιριστούν βουλευτές για να αποφύγουν την λαϊκή αποδοκιμασία σε περίπτωση πρόωρων εκλογών.


 Για αρχειακούς λόγους τα αποτελέσματα 4 δημοσκοπήσεων που δημοσιεύονται σε Κυριακάτικες εφημερίδες.

Από ΒΑΘΥ KOKKINO

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Πάπας Φραγκίσκος στο ΕΚ: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μετατραπεί η Μεσόγειος σε τεράστιο νεκροταφείο»

   Διεθνή    

 
«Ηλικιωμένη» και «καταβεβλημένη» χαρακτήρισε την Ευρώπη ο Πάπας Φραγκίσκος και την κάλεσε «να ανακαλύψει εκ νέου τον καλύτερο εαυτό της». Της ανταποκρίτριας του 105,5 Στο Κόκκινο στις Βρυξέλλες, Χριστίνας Βασιλάκη
Ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε την Τρίτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο και μίλησε στην ολομέλεια της Ευρωβουλής μετά από πρόσκληση του προέδρου της, Μάρτιν Σουλτζ.
«Η Ευρώπη δίνει την εντύπωση της κόπωσης και της γήρανσης. Μιας Ευρώπης που είναι πλέον γιαγιά, όχι γόνιμη και ζωντανή», είπε ο Πάπας Φραγκίσκος απευθυνόμενος σήμερα στους ευρωβουλευτές.
Στο επίκεντρο της κριτικής του για τη σύγχρονη Ευρώπη η υψηλή ανεργία των νέων, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των κυμάτων των μεταναστών από τις πολύπαθες χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, οι συγκρούσεις στα ανατολικά σύνορά της, αλλά και ο υπέρμετρος καταναλωτισμός και το δόγμα της ελεύθερης αγοράς.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει την «ευθύνη να διατηρήσει ζωντανή τη δημοκρατία για τους λαούς της Ευρώπης», τόνισε στην ομιλία του, επισημαίνοντας ότι δεν θα πρέπει να επιτρέπεται η κατάρρευση των δημοκρατιών «υπό την πίεση των πολυεθνικών συμφερόντων τα οποία δεν είναι καθολικά».
«Ήρθε η ώρα να προωθήσουμε πολιτικές που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης, αλλά πάνω απ' όλα χρειάζεται να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια στην απασχόληση μέσω της εξασφάλισης των κατάλληλων συνθηκών εργασίας», δήλωσε ο ίδιος.
Αναφερόμενος στις μεταναστευτικές ροές, είπε ότι «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μετατραπεί η Μεσόγειος σε τεράστιο νεκροταφείο», τονίζοντας ότι οι άνθρωποι που φτάνουν με τις βάρκες χρειάζονται «αποδοχή και υποστήριξη».
Πρόκειται για την πρώτη επίσκεψη ποντίφικα στο ΕΚ μετά από 26 χρόνια. Η τελευταία φορά ήταν το 1988, όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ εκφώνησε λόγο στο Κοινοβούλιο, μόλις ένα χρόνο πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. 

______________________

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Μαύρα Κοράκια ~ (Αντάρτικα, Θ. Μικρούτσικος)





Τα τραγούδια μιας εποχής. Η Αντίσταση, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του Ελληνικού λαού, για να απαλλαγεί από την τυραννική Γερμανική κατοχή, να επιβιώσει παρά τις κακουχίες. Οι μάχες στα βουνά, η "μάχη της σοδειάς", η αφόρητη πείνα! Ίσως οι καλύτερες εκτελέσεις αυτών των τραγουδιών να είναι αυτές. Έγιναν με την ενορχήστρωση του Θάνου Μικρούτσικου και τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη, της Αφροδίτης Μάνου και μικρής χορωδίας.
----------------------------------------­----------------------------------------­­----------------
Διασκευή, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Θάνος Μικρούτσικος
Μουσική: Samuil Pokrass (1897--1939). Ρώσικο εμβατήριο που γράφτηκε το 1920, κατά τη διάρκεια του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου και αποτελούσε το εμβατήριο μάχης του Κόκκινου στρατού. (Белая армия черный барон-White army black baron ή The Red Army is the Strongest)
Στίχοι: Άγνωστο
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη, Αφροδίτη Μάνου & Χορωδία
Δίσκος: Τα Αντάρτικα ~ 1981, Lyra, Cd 3341
----------------------------------------­----------------------------------------­­----------------
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
πέσανε πάνω στην εργατιά.
Άγρια κράζουν για αίμα διψούν,
τον Δημητρόφ στην κρεμάλα να δουν.

Τον Ντάνεφ και Ποπόφ, τον Τέλμαν κι άλλους
αντιφασίστες αρχηγούς,
και στην Καντόνα χιλιάδες σφάζουν
προλεταρίους ηρωικούς.

Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ.
Βράχος γρανίτης στέκει ορθός.
Τους δικαστές του χτυπάει σκληρά.
Τους ξεσκεπάζει τους ποδοπατά.

Και μπρος στο θάνατο και στην κρεμάλα
έδειξες σ' όλους Δημητρόφ
τους προλετάριους της οικουμένης,
τον δρόμο για τον λυτρωμό.

Ήρωες τέτοιοι μπορούν μοναχά
να βγούνε μέσα απ' την εργατιά.
Δοκιμασμένος στην μάχη σκληρά,
κρατάς εσύ την σημαία ψηλά.

Της 3ης Διεθνούς του Λένιν Στάλιν
κι έδειξες σ' όλους τους λαούς
πως να παλεύουν, πως να νικάνε
τους ταξικούς τους τους εχθρούς.

Αρνιέμαι, αρνιέμαι, ΑΡΝΙΕΜΑΙ!

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Πεντασέλιδη “βόμβα” στη Βουλή από Ρακιντζή για “φαινόμενα” διαφθοράς



Δεκατέσσερις (14) "φωτογραφικές" διατάξεις που παραπέμπουν σε πιθανή 'διαπλοκή' περιλαμβάνονται στην έκθεση που παρέδωσε στη Βουλή ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. "Στην προσπάθειά μου να παραπέμψω κάποιος επώνυμους βρίσκω ένα τείχος" είχε πει πρόσφατα.
Σε πεντασέλιδο αναφορά που κοινοποίησε στη Βουλή έπειτα από ερώτηση του προέδρου των ΑΝ.ΕΛΛ Πάνου Καμμένου ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής “καρφώνει” 14 περιπτώσεις “χαριστικών” ρυθμίσεων τα τελευταία δύο χρόνια, που αφορούν μεταξύ άλλων, δημόσιους οργανισμούς, κόμματα αλλά ακι ιδιώτες και που ενδεχομένως να αποδεικνύουν φαινόμενα διαφθοράς.
Πιο συγκεκριμένα το κείμενο του πρώην αρεοπαγίτη περιλαμβάνει 14 περιπτώσεις“ρυθμίσεων”, με τις οποίες παύουν ποινικές διώξεις για ανοιχτές υποθέσεις, απαλλάσσονται στελέχη Δημοσίου και τραπεζών από ποινικές ευθύνες, δίνεται ασυλία σε όσους εμπλέκονται σε ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, ενώ έφτασαν στο σημείο να νομιμοποιήσουν μέχρι και παράνομες ταβέρνες σε προστατευόμενες περιοχές.
Η γραπτή απάντηση κοινοποιήθηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνου Καμμένου, ο οποίος ζητούσε διευκρινίσεις για τιςπρόσφατες καταγγελίες Ρακιντζή περί «ασυλίας επωνύμων» στις 17/9.
«Εχετε δει επώνυμο να δικάζεται εύκολα; Λέω το παράπονό μου ότι στην προσπάθειά μου να παραπέμψω κάποιους επωνύμους βρίσκω ένα τείχος. Και στη συνέχεια βγαίνουν απαλλακτικά βουλεύματα για τα οποία δεν μπορώ να κάνω τίποτα», είχε δηλώσει τότε στην αρμόδια επιτροπή, προκαλώντας αίσθηση ο κ. Ρακιντζής.
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης, που διαβίβασε στη Βουλή την απάντηση του γενικού επιθεωρητή, δήλωσε τότε ότι «το υπουργείο δεν θεωρεί ότι πρέπει να εισηγηθεί οποιαδήποτε διάταξη η οποία θα επεμβαίνει στην άσκηση των καθηκόντων του ΓΕΔΔ ή μεταβάλλει τις έννομες συνέπειες των εκθέσεών του».

Οι 14 χαρακτηριστικές περιπτώσεις που υπογραμμίζει ο κ. Ρακιντζής είναι οι εξής:

1. Το 2009 διενεργήθηκε έλεγχος στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ), όπου εντοπίστηκαν σοβαρές μισθολογικές υπερβάσεις ύψους περίπου 30 εκατ. ευρώ. Με την έκθεση συμφώνησε η Ολομέλεια του ΝΣΚ, η Εισαγγελία Πρωτοδικών ξεκίνησε διώξεις, όμως με τη διάταξη του άρθρου 39 παρ. 12 του ν. 4024/2011 «νομιμοποιήθηκαν αναδρομικά οι εν λόγω υπερβάσεις και σταμάτησε κάθε διαδικασία».
2. Το 2010 διενεργήθηκε έλεγχος στον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), όπου διαπιστώθηκαν μισθολογικές υπερβάσεις που επιβεβαιώθηκαν και από τον έλεγχο του Γενικού Λογιστηρίου. Η έκθεση διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα, όμως «με τη διάταξη του άρθρου 111 του ν. 4172/2013, δεν αναζητούνται οι πάσης φύσεως υπερβάσεις».
3. Με τους νόμους 4071/2012 και 4170/2013 διαγράφηκαν τα χρέη όλων των δημοτικών επιχειρήσεων. Ερμηνεύοντας τις διατάξεις αυτές στη συνέχεια το ΝΣΚ απαλλάσσει από κάθε ευθύνη τις διοικήσεις των επιχειρήσεων και τους συμβεβλημένους ιδιώτες.
4. Με τη διάταξη του 1ου άρθρου παράγρ. ΙΕ12 του ν. 4254/2014 τροποποιήθηκε μόλις για 20 ημέρες το άρθρο 263Α του Ποινικού Κώδικα, ρίχνοντας στα «μαλακά» υπαλλήλους ΝΠΙΔ που θα κινδύνευαν να κατηγορηθούν για κακουργήματα σχετικά με την υπηρεσία. Μετά από 20 ημέρες, η διάταξη επανήλθε στην προηγούμενη διατύπωση, ωστόσο «δημιουργείται μείζον θέμα, καθόσον για όλες τις εκκρεμούσες υποθέσεις θα γίνει επίκληση της ευνοϊκότερης διάταξης».
5. Με το άρθρο 20 παρ. 6 του ν. 4255/2014 παύουν οριστικά οι εκκρεμείς ποινικές διώξεις που αφορούν πράξεις και παραλείψεις σχετιζόμενες με διάθεση πόρων του ΟΑΕΕ.
6. Με το άρθρο 51 παρ. 9 του ν. 4255/2014 παύει η αναζήτηση ως αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών που χορηγήθηκαν ως επιδόματα μεταπτυχιακού σε γενικούς διευθυντές και προϊσταμένους φορέων του υπουργείου Υγείας.
7. Με το άρθρο 68 του ν. 4139/2013 τροποποιήθηκε το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα και ορίστηκε ότι «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης». Η διάταξη καταργήθηκε λίγο αργότερα με τον ν. 4198/2013.
8. Με το άρθρο 3 παρ. 8-10 του ν. 4046/2012 απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη τα μέλη Δ.Σ. των τραπεζών και τα στελέχη της ΤτΕ στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.
9. Με τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 4 του ν. 4141/2013 ορίστηκε ότι αναστέλλεται η ποινική δίωξη στις διοικήσεις των εταιρειών του Δημοσίου, που ιδιωτικοποιούνται βάσει των δεσμεύσεων του Μνημονίου, για οφειλές προς το Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικά ταμεία και ΟΤΑ.
10. Στο άρθρο 78 του ν. 4146/2013 ορίζεται ότι απαλλάσσονται από το αδίκημα της απιστίας, κατά τον Π.Κ., ο πρόεδρος, τα μέλη Δ.Σ. και τα στελέχη τραπεζών για τη «σύναψη δανείων πάσης φύσεως με ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του ευρύτερου δημόσιου τομέα». Η διάταξη αυτή κατηγορήθηκε τότε ευρέως ότι αφορά τα «θαλασσοδάνεια» των κομμάτων (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) και την είχε αναδείξει επί δύο ημέρες πρωτοσέλιδα η «Εφ.Συν.» (9-10.4.2013).
11. Με τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 4224/2013 απαλλάσσονται από κάθε αστική, ποινική ή διοικητική ευθύνη τα μέλη του Δ.Σ. της «Λάρκο» σε ό,τι αφορά την ιδιωτικοποίηση και πώληση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας.
12. Με τη διάταξη του άρθρου 19 του ν. 4224/2013 αναστέλλονται όλες οι ποινικές υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων για τους προέδρους και τα μέλη των Δ.Σ. των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων κάθε βαθμού.
13. Με τη διάταξη του άρθρου 55 του ν. 4262/2014 αναστέλλονται η ποινική δίωξη και η εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών και ασφαλιστικών εισφορών για ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα.
14. Με τη διάταξη του άρθρου 63 του ν. 4280/2014, κάνοντας δεκτή σχετική βουλευτική τροπολογία, παρατάθηκε για έναν χρόνο η λειτουργία έξι αυθαίρετων ταβερνών, που αποτελούν επέκταση παλιών ποιμνιοστασίων, στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά-Μαραθώνα (περιοχή NATURA), παρόλο που είχαν κριθεί κατεδαφιστέες, τους είχε αφαιρεθεί η άδεια και είχαν σφραγιστεί από τον δήμο. Με τη δημοσίευση του νόμου οι ταβέρνες επαναλειτούργησαν χωρίς τις προβλεπόμενες άδειες.

Πηγή: efsyn.gr

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Κινητοποιήσεις τη Τετάρτη 11/6/2014 για την επέτειο του μαύρου στην ΕΡΤ

         ΕΙΔΗΣΕΙΣ         


Στάση εργασίας στα ΜΜΕ και συγκέντρωση το απόγευμα έξω από το ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής. Τετράωρη στάση εργασίας για αύριο από τις 12 το μεσημέρι έως τις 16.00, κήρυξαν οι δημοσιογραφικές ενώσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το μαύρο στην ΕΡΤ με βασικό αίτημα την επαναλειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης.
Θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση έξω απο τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών, ενώ στις 19.00 θα γίνει αγωνιστική συγκέντρωση έξω από το ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή. 
Η συγκέντρωση και οι ομιλίες θα μεταδοθούν από την ErtOpen, τη τηλεόραση της ΕΤ3 και τις περιφερειακές συχνότητες της ΕΡΑ. 


________________
- δείτε: http://stokokkino.gr/article/9057/Kinitopoiiseis-ti-Tetarti-gia-tin-epeteio-tou-maurou-stin-ERT#sthash.IHPhW8Iq.dpuf

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Μίκης Θεοδωράκης - Οι πρώτοι νεκροί (Πάλης ξεκίνημα)







Οι πρώτοι νεκροί ( Πάλης ξεκίνημα )

Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Αφιέρωμα στον Αγωνιστή Λάκη Σάντα


Το κομμάτιασμα της χιτλερικής σημαίας κατατάραξε τους χιτλερικούς κατακτητές και τους συνεργάτες τους.


Στις 31 Μάη 1941 η γερμανική Κομαντατούρ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31η Μαΐου υπεξερέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ' αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου».
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον Λάκη Σάντα να μας αφηγηθεί ένα μέρος από την ιστορία του (Το κείμενο είναι από τα αρχεία του Ηλία Πετρόπουλου. Αλλάξαμε μόνο τον τονισμό και την ορθογραφία):
Όταν το Μέτωπο της Μακεδονίας έσπασε και η Μπότα των Ναζὶ κατέβαινε και μας πλάκωνε στο στήθος, ἡ πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγω με τα υποχωρούντα στρατεύματα για την Αίγυπτο για να συνεχίσω εκεί τον πόλεμο. Λογάριασα όμως χωρίς τα Στούκας τα οποία δεν άφησαν ούτε καρυδότσουφλο στον Σαρωνικό Κόλπο. Κι έτσι ανάμεσα στις φλόγες και στις βόμβες των Στούκας είδα να βυθίζονται οι ελπίδες μου για την Αίγυπτο κι έμεινα.


Μπήκαν στην Αθήνα μας μια Κυριακή κι έστησαν αμέσως την πολεμική τους σημαία σ’ έναν ψηλό κοντό πάνω στα Αθάνατα Μάρμαρα της Ακρόπολης.


Άπειρα μάτια Ελληνικά δάκρυσαν το πρωινό εκείνο, βλέποντας το σύμβολο των Ούννων να λερώνει το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού και της λευτεριάς, τον Παρθενώνα.
Ἔτσι δάκρυσαν και τα δικά μου. Μα.... ύστερα τα βλέφαρά μου σφίχτηκαν κι άστραψαν από μια φλόγα που θα μπορούσε να λιώσει και ατσάλι ακόμη, κι ήταν αυτή, η φλόγα της συγκρατημένης λύσσας εναντίον τους. Ήταν η φλόγα που μου έλεγε ότι κάτι πρέπει να τους κάνω. Κάτι μεγάλο κάτι πού να τους μαστίγωσει σε εκείνα τα αγέρωχα γουρουνίσια μούτρα τους, κάτι προσβλητικό, κάτι πού να τους κάνει να κατεβάσουν εκείνα τα κρύα γαλανά, χωρίς οίκτο κτηνώδη μάτια τους. Κάτι συμβολικό που να τους χτυπήσει όλους μαζί σαν χώρα, σαν λαό και προπαντός σαν στρατό.


Την ίδια φλόγα είδα τότε στα μάτια πολλών φίλων μου, αλλά προπαντός την διέκρινα και την γνώρισα στα μάτια του Μανώλη του Γλέζου του συμμαθητή μου. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και χωρίς κουβέντες συνεννοηθήκαμε. Αρχίσαμε να σκαφτόμαστε τί θα κάναμε. Ἐν τω μεταξύ οι Ναζίδες είχαν αρχίσει επιχειρήσεις εναντίον της Κρήτης. Πηγαίναμε στο Φάληρο μόνοι μας και μπρός στα αφρισμένα κύματα σκεπτόμαστε τί να τους κάνουμε ακούγοντας από πάνω μας την Λουτβάφφε να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές για την Κρήτη.
Ἐν τω μεταξύ οι μέρες περνούσαν. Είχε περάσει ένας μήνας που κατέλαβαν την Αθήνα και η Κρήτη είχε λυγίσει πολεμούσαν ακόμη τα παλληκάρια μας μαζί με τούς εγγλέζους σε μερικά σημεία.
Κι έξαφνα ένα δειλινό πού ήμαστε στο Ζάππειο κι ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο Αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε το βλέμμα μας έπεσε πάνω στην Σημαία τους που περήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλὰ και η βαρειὰ σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την Αττική γη.
Να, τί πρέπει να τους κάνουμε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι την βρωμιά απ’ τον ιερό βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζὶ θριαμβευτικά ως τότε, στην Βαρσοβία, στην Βιέννη, στην Αμβέρσα, στην Νορβηγία στο Παρίσι και Βελιγράδι και απειλούσαν να την στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε.
Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτήν ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας.
Ήταν πολύ απλό μα και πολύ Μεγάλο. Μια σημαία σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μια σημαία θα κατεβάζαμε και μείς στις 31 Μαΐου 1941. Συμβολικό το πρώτο, συμβολικό και το δεύτερο. Μια φούχτα άνθρωποι τότε απειλούσαν την Πανίσχυρη Τουρκική Αυτοκρατορία. Δύο παιδιά εμείς, θα προσβάλλαμε το φοβερό τότε Γ Ράϊχ.
Και βάλαμε σ’ ενέργεια αμέσως το σχέδιο.
Πήραμε απ’ την Εθνική Βιβλιοθήκη την μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια και διαβάσαμε στην λέξη Ακρόπολις. Ἐκεί είδαμε όλες τις σπηλιές ή τρύπες πού έχει ο βράχος της Ακροπόλεως από την εποχή εκείνη και καταλάβαμε ότι μόνον από ένα σπήλαιο — που είναι στο εσωτερικό του βράχου της Ακρόπολης και λέγεται "Πανδρώσειον άντρον" και στο οποίον κατά την Μυθολογία κατοικούσε ο ιερός όφις της θεάς Αθηνάς και του πήγαιναν οι ιέρειες του Ναού του Παρθενώνα και έτρωγε μελόπιτες στις εορτές των Παναθηναίων — ότι μόνον απ’ αυτήν την τρύπα πού έβγαινε σε ένα βάθρο δίπλα στο Ερέχθειο θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη χωρίς να μας δουν οι Γερμανοί φρουροί.
Την άλλη μέρα κιόλας πήγαμε και ανεβήκαμε σαν επισκέπτες στην Ακρόπολη και είδαμε που ακριβώς είναι αυτή η σπηλιά από την οποία θα ανεβαίναμε την νύκτα. Πέρασε κι αυτή η μέρα και ήλθε η επομένη η 30η Μαΐου 1941. Είχαμε ακούσει το βράδυ απ’ το Ραδιόφωνο του Λονδίνου που μας είπε ότι η Κρήτη εγκαταλείφτηκε πια. Πρωί-πρωί οι Ούννοι με τις Εφημερίδες τους και με προκηρύξεις μας ανήγγειλαν γεμάτοι κομπασμό και υπερηφάνεια ότι κατέλαβαν και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας την Ηρωική Κρήτη.
Δεν ξέρω τί ήταν εκείνο που ένοιωθα μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ’ αγωνία να βραδιάσει. Επί τέλους βράδιασε. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όπλα δεν είχαμε τότε. Είχα πάρει μαζί μου μόνον ένα φαναράκι ηλεκτρικό κι ένα μαχαιράκι.
Φτάσαμε. Κάναμε μια βόλτα στα προπύλαια μέχρι να φτάσει η ώρα 9 1/2 μ.μ. Τότε είδαμε τους Γερμαναράδες να είναι μαζεμένοι μέσα στο δωμάτιο της εισόδου και να πίνουν κρασί και μπύρες έχοντας και μερικές κακές Ελληνίδες απ’ αυτές που πουλάν τον έρωτα τους στα προπύλαια που είχαν το Φρουραρχείο. Ακούγαμε από μακριά τα κτηνώδη χάχανά τους και τα τραγούδια τους και σφίγγαμε ακόμη περισσότερο τα δόντια μας. Όταν έφθασε η ώρα, κοιταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν’ ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νοιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παρά έξω. Τα στήθη μας τα Ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου. Σ’ αυτές τις στιγμές δεν έχεις παρά να θυμηθείς την ιστορία. Να θυμηθείς τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, να θυμηθείς τον Αθανάσιο Διάκο, ή το Μεσολόγγι ή τον Πόλεμο της Αλβανίας κι είσαι εντάξει.


Σφίξαμε τα χέρια, πηδήξαμε τα σύρματα μπήκαμε ανάμεσα στα δέντρα. Συρθήκαμε με την κοιλιά και φτάσαμε στην Σπηλιά. Μπήκαμε μέσα ψηλαφιστά κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη. Αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε απ’ τα μαδέρια της σκαλωσιάς που είχαν φτιάξει οι Αρχαιολόγοι για ανασκαφές. Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο ξεγλίστρημα 40 μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγόταν το χείλος ενός ξεροπήγαδου άλλα καμιά δεκαριά μέτρα. Σιγά-σιγὰ σκαρφαλώσαμε και κάνοντας μια τελευταία έλξη βγήκαμε στο πάνω βάθρο. Ανεβήκαμε μερικά μαρμάρινα σκαλιά και σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι. Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της ομορφιάς νοιώσαμε μέσα μας ν’ ατσαλώνουμε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας να στέκονται σιωπηλοί και μεγαλοπρεπείς μες στις χλαμύδες τους τριγύρω μας και να μας κοιτάνε σιωπηλοί ερωτηματικά αν θα κάνουμε το καθήκον μας ή όχι. Αν και δεν πολυπιστεύω στο μοιραίο εν τούτοις εκείνες τις στιγμές νομίζω ότι το μοιραίων της φυλής μας έριξε τον κλήρο σε μας.
Προχωρήσαμε συρτά με την κοιλιά. Μας χώριζαν περίπου 50-60 μέτρα απ’ τον κοντό που είχαν την σημαία τους. Χωριστήκαμε και πηγαίναμε ανάμεσα στα μάρμαρα. Πετώντας κάθε τόσο πέτρες μήπως ήταν κανένας γερμανός σκοπός κρυμμένος. Όταν φθάσαμε κοντά στον κοντό, είδαμε την ξύλινη σκοπιά τους. Πετάξαμε πάλι κάνα-δυὸ πέτρες κι όταν είδαμε ότι ήταν ησυχία σηκωθήκαμε όρθιοι και προχωρήσαμε θαρρετά. Φθάσαμε στον κοντό. Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσουμε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμιούμαστε κι οι δύο για να την κατεβάσουμε μα δεν κατέβαινε. 
Αρχίσαμε τότε με την σειρά να σκαρφαλώνουμε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσουμε και να την κόψουμε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσουμε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεπτόμαστε τί να κάνουμε. Να φύγουμε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφθήκαμε ότι πρέπει να σπάσουμε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσουμε να την κατεβάσουμε. Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας με ότι μπορούσαμε, να προσπαθούμε να ξεκολλήσουμε τα συρματόσχοινα απ’ τους σκουριασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιόταν στα γύρω μάρμαρα. Κραυγή ενθουσιασμού μου ξέφυγε όταν έσπασε το πρώτο.
Κατόπιν έσπασε και το δεύτερο και μετά το τρίτο. Αμέσως ξεμπλέξαμε τα συρματόσχοινα και τότε το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε. Ήταν μια τεράστια σημαία 4μ. μήκος και 2μ. πλάτος. Στην μέση είχε τον Αγκυλωτό σταυρό και στην επάνω άκρη τον Γοτθικό πολεμικό σταυρό του Κάιζερ.
Με λύσσα την κόψαμε απ’ το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ’ τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Προχωρήσαμε και φθάσαμε. Είχαν περάσει 3 ώρες περίπου απ’ την ώρα που είχαμε ξεκινήσει. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες. Ο αέρας μας δρόσιζε τα φλογισμένα πρόσωπά μας και μας έφερνε από μακριά τα χάχανα των Γερμαναράδων.
" Ἄ! τώρα γελάστε και τραγουδήστε όσο θέλετε, αύριο το πρωί θα τα πούμε" σκέφθηκα.
Κατεβήκαμε απ’ το ίδιο μέρος. Για να την πάρουμε μαζί μας ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψουμε μέσα στην ίδια την σπηλιά κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά-σιγὰ μέχρι κάτω φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν τυλιγμένη σε μπόγο μέσα. Ακούσαμε τον γδούπο της και ησυχάσαμε.
Ανεβήκαμε πάλι και φύγαμε σιγά-σιγά, πηγαίνοντας σύριζα στον τοίχο και προσέχοντας μην συναντήσουμε καμιά Γερμανική περίπολο.
Όταν βρισκόμαστε στην μέση του δρόμου περίπου για το σπίτι μας, μας σταμάτησε ξαφνικά με το πιστόλι στο χέρι ένας Έλληνας αστυνομικός που φύλαγε σκοπός σ’ ένα δημόσιο ταμείο.
Στην αρχή σκέφθηκα να του επιτεθώ με το μαχαίρι. Αλλά κατόπιν του μιλήσαμε ευγενικά και θαρρετά και του δώσαμε να καταλάβει ότι πρέπει να μας αφήσει να πάμε στα σπίτια μας χωρίς βέβαια να του πούμε τίποτε για το ζήτημα της Σημαίας. Μας άφησε και φύγαμε. Φτάσαμε στα σπίτια μας καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας που ήμαστε. Όλη την νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κοιτούσαμε την Ακρόπολη.
Μέχρι, της 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε Σημαία στην Ακρόπολη. Όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακρόπολης, η Γερμανική φρουρά η οποία αποτελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει.
Πανικός στο Γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι ερχόταν. Τί έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιός τόλμησε να την πειράξει;
Κατά την 11η ώρα πήγαν και βαλαν μίαν άλλη στη θέση της πιο μικρή.
Με τις απογευματινές Εφημερίδες βροντοφωνήσανε οι Γερμανοί τις κυρώσεις τους. Πήραν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα απ’ το σιδερένιο κοντό και μας καταδίκασαν αμέσως με έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο ερήμην (γιατί δεν μας ήξεραν). Επίσης όλους τους τυχόν συνενόχους μας. Μας επικήρυξαν και με χρηματικό ποσόν. Περιόρισαν τις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών και απέλυσαν τον Αρχηγό της Αστυνομίας και τους διοικητές των Αστυνομικών τμημάτων της περιφέρειας της Ακρόπολης.
Επίσης συνέλαβαν όλους τούς Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως τους οποίους όμως άφησαν ελεύθερους αφού εξέτασαν τα αποτυπώματα τους και τους ανέκριναν, την δε φρουρά τους την καταδίκασαν εις θάνατον και την εκτέλεσαν.
Μου φαίνεται πως βγήκαν λίγο ξινά τα γλέντια των Γερμαναράδων για τον θρίαμβο της Κρήτης…. Αμέσως το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στην Αθήνα και στον Πειραιά και στα Περίχωρα και κατόπιν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Το Λονδίνο και το Κάιρο την άλλη νύχτα έπλεξαν εγκώμια γι’ αυτό.
Θα νοιώσω άραγε άλλη φορά τα συναισθήματα που ένοιωθα εκείνες τις μέρες όταν άκουγα γύρω μου παντού τούς Έλληνες με υπερηφάνεια και ειρωνεία για τους Γερμανούς να μιλούν για το γεγονός αυτό και να το χαρακτηρίζουν παίρνοντας κουράγιο για την αρχή του καινούργιου πόλεμου της αντίστασης; Έβλεπες παντού τον κόσμο να έχει αναθαρρήσει: να περπατάει με ψηλά το κεφάλι ξέροντας καλά ότι το καζάνι άρχισε να βράζει πάλι....
Κι έτσι αρχίσαμε....
Έπειτα από 8 μήνες επεχείρησα, να φύγω για την Αίγυπτο για να πάω στο στρατό να πολεμήσω πιο ενεργά μαζί με τον Μανώλη κι ένα άλλο φίλο μου. Μα ύστερα από προδοσία μας πιασαν οι Γερμανοί. Μας κλείσανε στις φυλακές. Τότε σκέφθηκα ότι αν είχαν την εξυπνάδα να παραβάλλουν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα όλα τελείωναν. Αλλά δεν την είχαν ευτυχώς.
Καθίσαμε λίγο καιρό στις φυλακές όπου περάσαμε του κόσμου τα μαρτύρια (Ξύλο ανηλεές σχεδόν καθημερινό ντους με κρύο νερό έξω στο κρύο κ.λπ.) αποτέλεσμα των οποίων ήταν όταν βγήκαμε τον Απρίλιο του 1942 ύστερα από μια αμνηστία που μας συμπεριέλαβε να κάνει ὁ Μανώλης αιμοπτύσεις.
Μόλις βγήκα απ’ την φυλακή οργανώθηκα για καλά (είχε φουντώσει εν τω μεταξύ το κίνημα της Αντίστασης) κι άρχισα να κάνω χίλιες δουλειές από κόλλημα προκηρύξεων και γράψιμο στον τοίχο μέχρι μεταφορά όπλων και κρύψιμο κ.λπ.
Το καλοκαίρι του 1943 ένας χαφιές των SS με γνώρισε και κουβάλησε αρκετούς από δαύτους να με πιάσουν. Τους ξέφυγα πηδώντας από παράθυρο σε παράθυρο κι από ταράτσα σε ταράτσα και βγήκα στο Αντάρτικο. Κατατάχθηκα στον Ε.Λ.Α.Σ. και τοποθετήθηκα στην Περιοχή Στερεάς Ελλάδας.
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες παρατάξεως με τους Ναζίδες και σε πολλές επικίνδυνες αποστολές κι εκανόνισα αρκετούς Γερμαναράδες, τραυματίσθηκα δε στο στήθος (αριστερό ημιθωράκιο) πάνω απ’ την καρδιά από τυφλό τραύμα βλήματος.
Αυτή είναι η ιστορία της συμβολής μου στην αντίσταση του λαού μας εν ολίγοις.
Αλλά τι είναι αυτά, μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο Ελληνικός λαός, στα τέσσερα αυτά χρόνια, της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς, που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας;
Κάθε πέτρα, και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο έχει γραμμένη επάνω μίαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για την λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες, ήρωες, ατσάλινες ψυχές, που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας "θάνατος στο φασισμό!!!"
Οι βουνοκορφές πάλι κι οι ράχες, αχολογούν ακόμα απ’ τις κλαγγὲς των όπλων κι απ’ τα κλέφτικα τραγούδια των λεβεντόκορμων ανταρτών και κάθε στενό και κάθε ρέμα μυρίζει μπαρούτι ακόμα, απ’ αυτό που έπεφτε καφτό επάνω στις Γερμανικές φάλαγγες κάθε λεπτό και τούς έκανε αλαφιασμένοι να μην ξέρουν από που να φυλαχτούν, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!!!
Θα μπορούσα να λέω ολόκληρα μερόνυχτα, είναι τόσα πολλά...

Λάκης Σάντας

Ο κομμουνιστής Λάκης Σάντας απ’ το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στην συνέχεια βγαίνει αντάρτης στο βουνό στις γραμμές του ΕΛΑΣ όπου και πολεμάει τον κατακτητή σε πολλές μάχες για να τραυματιστεί το 1944. Η «τύχη» που του επιφυλάσσουν οι αστικές κυβερνήσεις μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τους Γερμανούς είναι ανάλογη με αυτή που είχαν αρκετοί κομμουνιστές που αντιστάθηκαν ένοπλα στους κατακτητές. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια και το 1948 καταλήγει εξόριστος στη Μακρόνησο. Από εκεί κατάφερε να ξεφύγει για να καταλήξει στην Ιταλία και στη συνέχεια στον Καναδά, όπου θα ζήσει έως και το 1962. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1963.
Μπορεί να έφυγε απ’ την ζωή ο Λάκης Σάντας το παράδειγμα του όμως πάντα θα μας εμπνέει.


Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014