......................................................................... Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση

..........................Εγερτήριο κατά του μνημονίου... και της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας…
"Άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια,δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας, αλλά ούτε και της ασφάλειας" - Αριστοτέλης




Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - Η έκρηξη του δανεισμού

daneia_ellada_daneismos.jpg

Ο ραγιαδισμός, πάντως, ουδέποτε έφερε θετικό αποτέλεσμα

Η τέταρτη μεγάλη χρεοκοπία στην ιστορία του ελληνικού κράτους είναι η πτώχευση του 1932. Ορισμένοι θεωρούν αυτή την πτώχευση δημιούργημα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 1929.
Τα στοιχεία άλλο μαρτυρούν. Στο διάστημα 1922-1932 παρουσιάζεται στην Ελλάδα τεράστια εισβολή ξένων κεφαλαίων, σχεδόν διπλάσια απ' αυτήν που είχαμε την εποχή του Τρικούπη.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας έφτανε τα 1.022 εκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα.
Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά, το 1,7% γερμανικά και το 1,65% ιταλικά.
Επίσης, ένα ποσό 108 εκατομμυρίων δολαρίων (περίπου το 20% του συνολικού εξωτερικού χρέους) ήταν χρεόγραφα, οι κάτοχοι των οποίων ζούσαν στην Ελλάδα.
Πώς εξηγείται αυτή η έκρηξη δανεισμού; Προ του 1922 είχαμε τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ουκρανική εκστρατεία με στόχο τη συντριβή της Οκτωβριανής Επανάστασης, στη μικρασιατική εκστρατεία που κατέληξε σε καταστροφή, με στόχο να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων στη Μέση Ανατολή και στις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.
Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να φτάσει στην πλήρη εξαθλίωση, με εκατομμύρια πεινασμένους, ανάπηρους και πρόσφυγες. Εκεί ακριβώς οικοδομήθηκαν οι προϋποθέσεις της εκτόξευσης του χρέους και η χρεοκοπία του 1932. Η χρεοκοπία του ’32 οδήγησε στη μεταξική δικτατορία.

Αντί επιλόγου

Το χρέος και οι χρεοκοπίες στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική Ιστορία στοίχισαν πάντοτε πανάκριβα στον ελληνικό λαό. Απομύζησαν τον πλούτο που παρήγε.
Οδήγησαν στη λεηλασία του φυσικού πλούτου της χώρας, στην εκμετάλλευση προς όφελος των δανειστών όλων των πλεονεκτημάτων της. Εφεραν πολιτικές και κοινωνικές τραγωδίες.
Παρ' όλα αυτά η χώρα συνέχισε να δανείζεται αδιαλείπτως και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα να φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Οι αιτίες ήταν ίδιες, όπως και στο παρελθόν.
Η ιστορία του χρέους και των χρεοκοπιών φανερώνει πως ουδέποτε οι δανειστές μπόρεσαν να εξευμενιστούν, να συνετιστούν ή να υπολογίσουν τις τραγωδίες του ελληνικού λαού.
Μέθοδος συνεννόησης μαζί τους ή εξευμενισμού τους δεν υπάρχει. Η Ιστορία φανερώνει πως η σχέση με τους δανειστές ήταν πάντοτε αυστηρώς διλημματική: ή υποταγή σ’ αυτούς και στα συμφέροντά τους ή σύγκρουση.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο ίδιο σταυροδρόμι. Ή θα υποταχθεί μετατρέποντας τον λαό της σε υποζύγιο των δανειστών ή θα συγκρουστεί μαζί τους με όποιο κόστος. Ο ραγιαδισμός, πάντως, ουδέποτε έφερε θετικό αποτέλεσμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Διαιώνιση της εξάρτησης μέσα από τα δάνεια
Η έκρηξη του δανεισμού
Μισό αιώνα το ταμείο στα χέρια των ξένων
Η απαρχή της οικονομικής υποτέλειας της νεότερης Ελλάδας στους ξένους
Οι δανειστές δεν έχασαν
Διαιώνιση της εξάρτησης μέσα από τα δάνεια
Οι διαπραγματευτές των δανείων ήταν… αθώοι
Η Ελλάδα με τη θηλιά των τοκογλύφων από το 1821
________

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Λέμε ΝΑΙ στην Παραγωγική Ανασυγκρότηση της πατρίδας μας

Η Ελλάδα από τη στιγμή που έγινε κράτος το 1827 και για περίπου 100 χρόνια ζούσε σχεδόν από ένα προϊόν. Τη σταφίδα. Με αυτή μεγάλωσαν και σπούδασαν σχεδόν τέσσερις γενιές. Η σταφίδα κάλυπτε το 50% των εξαγωγών μας ως χώρα, συνολικά..
Το 2000 η χώρα είχε 60 νηματουργεία και παρήγαγε νήμα από βαμβάκι το οποίο το έκανε ρούχα. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα νηματουργείο μεγάλο, ο Επίλεκτος στα Φάρσαλα. Το βαμβάκι μας εξάγεται στην Τουρκία κυρίως, παίρνουν οι αγρότες 350 εκατ. ευρω, γίνεται εκεί νήμα και το εισάγουμε πληρώνοντας 1,5 δισ., και τα ρούχα του Ελληνικού Στρατού φτιάχνονται στα Άδανα της Τουρκίας. Αυτό έγινε. Αυτή τη χώρα φτιάξαμε και καλούμαστε όλοι μας να την αλλάξουμε. Και την καταταντήσαμε έτσι με σειρά εγκληματικών πολιτικών για τη ανάπτυξη μετά το 1980.