Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι. Λόγω ασθένειας δεν μπορώ να παραβρεθώ σε αυτήν την κρίσιμη και σημαντική Κ.Ε. Η δηλωσή μου, η οποία θα αποτελούσε και το το περιεχόμενο της παρέμβασής μου αν ήμουν παρών:
Η συμ­φω­νία της 12/7 υπο­γρά­φε­ται από μία κυ­βέρ­νη­ση που προ­έρ­χε­ται από την Αρι­στε­ρά. Συ­νά­μα, την προσ­διο­ρί­ζει ως μία κυ­βέρ­νη­ση η οποία δεν μπο­ρεί να κυ­βερ­νή­σει με βάση ένα πρό­γραμ­μα της Αρι­στε­ράς, με άλλα λόγια την προσ­διο­ρί­ζει ως μία κυ­βέρ­νη­ση η οποία θα υλο­ποι­ή­σει το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πρό­γραμ­μα με­τα­σχη­μα­τι­σμού της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Αυτή η κυ­βέρ­νη­ση, κα­λεί­ται όχι μόνο να δια­τη­ρή­σει ό,τι ονο­μά­στη­κε «μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς» αλλά να το βα­θύ­νει και να το ενι­σχύ­σει, δο­μι­κά και θε­σμι­κά. Να συ­νε­χί­σει ένα πρό­γραμ­μα μεί­ω­σης μι­σθών, συ­ντά­ξε­ων, γε­νι­κό­τε­ρα «υπο­τί­μη­σης της ερ­γα­σί­ας», απο­διάρ­θρω­σης όψεων του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, υλο­ποί­η­σης ενός προ­γράμ­μα­τος ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και πε­ρι­στο­λής της δη­μο­κρα­τι­κής εκ­προ­σώ­πη­σης των κα­τώ­τε­ρων τά­ξε­ων.
Μία κυ­βέρ­νη­ση η οποία προ­έρ­χε­ται από την Αρι­στε­ρά και κυ­βερ­νά στη βάση ενός ακραί­ου νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου προ­γράμ­μα­τος, κατ’ αρχήν απο­τε­λεί αντί­φα­ση, ενώ μία τέ­τοια δια­κυ­βέρ­νη­ση δια­μορ­φώ­νει τοπίο στρα­τη­γι­κής ήττας για την κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία που βα­σί­στη­κε σε αυτή για να διεκ­δι­κη­θεί αξιο­πρε­πής ζωή και δι­καιό­τε­ρη κοι­νω­νία. Συ­νε­πώς, όλη η φι­λο­λο­γία περί «ισο­δύ­να­μων» και πα­ρά­πλευ­ρων δρά­σε­ων, ως απά­ντη­ση που θα «ου­δε­τε­ρο­ποιεί» τις επι­πτώ­σεις, απο­τε­λεί υπεκ­φυ­γή από το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα, σύμ­πτω­μα «εξό­δου από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα».
Δεν πρό­κει­ται μόνο για κά­ποια «άδικα» μέτρα ένα­ντι των οποί­ων μπο­ρούν να προ­τα­θούν και να υλο­ποι­η­θούν κά­ποια «ισο­δύ­να­μα» ή άλλες δρά­σεις, έτσι ώστε να «ου­δε­τε­ρο­ποιεί­ται» το απο­τέ­λε­σμα. Οι πο­λι­τι­κές ανά­γκες που δη­μιουρ­γεί η υλο­ποί­η­ση αυτής της συμ­φω­νί­ας, καθώς στα πιο ση­μα­ντι­κά στοι­χεία της ση­μαί­νει ρήξη με τις ανά­γκες και τις προσ­δο­κί­ες ευ­ρύ­τα­των κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των και του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, πα­γί­ω­ση και εμ­βά­θυν­ση των οι­κο­νο­μι­κών, κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών συ­σχε­τι­σμών υπέρ των ηγε­μο­νι­κών τά­ξε­ων και συ­νά­μα οι πολύ μι­κροί βαθ­μοί ελευ­θε­ρί­ας στην άσκη­ση πο­λι­τι­κής που δια­γρά­φο­νται από αυτήν την συμ­φω­νία, κα­θι­στούν στο σύ­νο­λό τους αυτές τις δρά­σεις δευ­τε­ρεύ­ου­σες, «συμ­βο­λι­κές» ή και τε­λι­κά απλά συ­μπλη­ρω­μα­τι­κές της κύ­ριας στρα­τη­γι­κής κα­τεύ­θυν­σης που χα­ρά­ζε­ται με τη συμ­φω­νία.
Ένα κόμμα της Αρι­στε­ράς δεν μπο­ρεί ως πο­λι­τι­κός σχη­μα­τι­σμός να στη­ρί­ξει αυτό το με­τα­σχη­μα­τι­σμό χωρίς να αυ­το­α­κυ­ρω­θεί ως τέ­τοιος. Απο­τε­λεί, στη βάση του στοι­χειώ­δους κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού πραγ­μα­τι­σμού, ιστο­ρι­κή του ευ­θύ­νη προς την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και συ­νά­μα διε­θνι­στι­κή συμ­βο­λή του, να μη συμ­βά­λει στην επι­τυ­χία της ορ­γά­νω­σης και εμπέ­δω­σης του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου μο­νο­δρό­μου. Η Κ.Ε του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρέ­πει να απο­δε­χθεί τη συμ­φω­νία και πρέ­πει να κα­τα­θέ­σει μία σαφή πρό­τα­ση σε οποιεσ­δή­πο­τε συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες απο­φα­σι­στούν από αυτήν, και των οποί­ων η κα­ταλ­λη­λό­τε­ρη εκ­κί­νη­ση είναι η άμεση – η σύ­γκλη­ση Διαρ­κούς Συ­νε­δρί­ου, η οποία να καλεί σε μία συλ­λο­γι­κή, θε­ω­ρη­τι­κή και πρα­κτι­κή ανα­ζή­τη­ση και ανά­πτυ­ξη της δη­μο­κρα­τι­κής ορ­γά­νω­σης των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων και διεκ­δι­κή­σε­ων ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές που επά­γο­νται από τα πα­λαιά και τα νέα Μνη­μό­νια, στην έμπρα­κτη υπε­ρά­σπι­ση της αρχής συ­γκρό­τη­σης του εγ­χει­ρή­μα­τος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι «άν­θρω­ποι πάνω από τα κέρδη», έτσι ώστε η δια­γρα­φό­με­νη στρα­τη­γι­κή ήττα των πλειο­ψη­φι­κών κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των να μην συ­ντε­λε­στεί και να μην ολο­κλη­ρω­θεί. Κάθε κα­θυ­στέ­ρη­ση σε αυτήν την ανά­γκη συμ­βάλ­λει στην εμπέ­δω­ση του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου με­τα­σχη­μα­τι­σμού.
Σπύ­ρος Λα­πα­τσιώ­ρας
2015/07/29